πρόσωπο

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική το πρόσωπο τα πρόσωπα
      γενική του προσώπου
& πρόσωπου		 των προσώπων
    αιτιατική το πρόσωπο τα πρόσωπα
     κλητική πρόσωπο πρόσωπα
Κατηγορία όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσωπο < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική πρόσωπον[1] < πρός + ὤψ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₃okʷ- / *h₃ekʷ-

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈpɾo.so.po/
τυπογραφικός συλλαβισμός : πρό‐σω‐πο

Ουσιαστικό

πρόσωπο ουδέτερο

  1. (ανθρώπινο σώμα) το μπροστινό μέρος του κεφαλιού
    ↪ Τα μάτια, η μύτη και το στόμα βρίσκονται στο πρόσωπο.
  2. άνθρωπος, άτομο
    ※  Το τραπέζι ήταν στρωμένο για δυο πρόσωπα. (⌘ Στρατής Τσίρκας, Ακυβέρνητες πολιτείες - Αριάγνη, 1962 [μυθιστόρημα])
  3. (γραμματική) γραμματικός όρος που δείχνει ποιος ενεργεί
    ↪ για τα νέα ελληνικά: α΄ πρόσωπο (πρώτο πρόσωπο - εγώ, εμείς), β΄ πρόσωπο (δεύτερο πρόσωπο - εσύ, εσείς), γ΄ πρόσωπο (τρίτο πρόσωπο - αυτός, αυτή, αυτό, αυτοί, αυτές, αυτά)
  • προσώπατο

Συνώνυμα

Πολυλεκτικοί όροι

Εκφράσεις
  • το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο: για κοινά συμφέροντα οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλο

Συγγενικά

Σύνθετα
 ετυμολογικό πεδίο 
προσωπ- 

Μεταφράσεις
    μέρος του σώματος έμβιου οργανισμού
    όρος της γραμματικής

Αναφορές
  1. πρόσωπο - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.