Ρ

Ρ < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική Ρ < φοινικική 𐤓‎ (rēs, reš)

ΔΦΑ : /ɾ/ (ηχηρό μονοπαλλόμενο φατνιακό - συγκρίνετε με το [r])

απαγγελία με το άρθρο το: ΔΦΑ : /to ˈɾo/ - ανεπίσημο: /to ˈɾu/

Ρ ουδέτερο κεφαλαίο (πεζό: ρ)

• (γράμμα) το ρο κεφαλαίο: το 17ο κεφαλαίο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου

• Ῥ
• ρ
• ρο, ρω
• ρρ (πότε γράφουμε διπλό ρο)

ελληνική αρίθμηση

• Ρ΄ (100)
• ͵Ρ (100.000)

• Р (κυριλλικό ρο κεφαλαίο)
• P (λατινικό πι κεφαλαίο)
• R (λατινικό ρο κεφαλαίο)

• Ρ - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• Ρ - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
• rho (ρω) στην αγγλική Βικιπαίδεια
• η ιστορία του R στην αγγλική Βικιπαίδεια

Ρ < (άμεσο δάνειο) φοινικική 𐤓‎ (rēs, reš), το σχήμα με σημασία: πρωτοσημιτική - ρίζα *raʔš- (σημασία: κεφαλή, κεφάλι)

ΔΦΑ : /r̥/ στην αρχή λέξης, με δασύ ήχο, 5ος αιώνας

άηχο φατνιακό παλλόμενο στην αγγλική Βικιπαίδεια με εξαίρεση το Ρᾶρος - δείτε και Ῥ)

ΔΦΑ : /r/ μεσοφωνηεντικά, 5ος αιώνας

(κατά μερικούς γραμματικούς, σε μερικές λέξεις προφερόταν δασύ και μέσα στη λέξη - δείτε Ῥ)

ΔΦΑ : /r/ μεταγενέστερα: σε οποιαδήποτε θέση στη λέξη, όπως και στα νέα ελληνικά
Η προφορά του κατά αρχαίους συγγραφείς:

• ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Κρατύλος^w, 426d-426e

  τὸ δὲ οὖν ῥῶ τὸ στοιχεῖον, ὥσπερ λέγω, καλὸν ἔδοξεν ὄργανον εἶναι τῆς κινήσεως τῷ τὰ ὀνόματα τιθεμένῳ πρὸς τὸ ἀφομοιοῦν τῇ φορᾷ, πολλαχοῦ γοῦν χρῆται αὐτῷ εἰς αὐτήν· πρῶτον μὲν ἐν αὐτῷ τῷ ῥεῖν καὶ ῥοῇ διὰ τούτου τοῦ γράμματος τὴν φορὰν μιμεῖται, εἶτα ἐν τῷ [426e] τρόμῳ, εἶτα ἐν τῷ τρέχειν, ἔτι δὲ ἐν τοῖς τοιοῖσδε ῥήμασιν οἷον κρούειν, θραύειν, ἐρείκειν, θρύπτειν, κερματίζειν, ῥυμβεῖν, πάντα ταῦτα τὸ πολὺ ἀπεικάζει διὰ τοῦ ῥῶ. ἑώ<ρα> γὰρ οἶμαι τὴν γλῶτταν ἐν τούτῳ ἥκιστα μένουσαν, μάλιστα δὲ σειομένην· διὸ φαίνεταί μοι τούτῳ πρὸς ταῦτα κατακεχρῆσθαι.

• ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Περὶ ποιητικῆς^(w, 1456b , 28

  Ἔστιν δὲ ταῦτα φωνῆεν μὲν <τὸ> ἄνευ προσβολῆς ἔχον φωνὴν ἀκουστήν, ἡμίφωνον δὲ τὸ μετὰ προσβολῆς ἔχον φωνὴν ἀκουστήν, οἷον τὸ Σ καὶ τὸ Ρ, ἄφωνον δὲ τὸ μετὰ προσβολῆς καθ᾽ αὑτὸ μὲν οὐδεμίαν ἔχον φωνήν

• Ο Διονύσιος Αλικαρνασσέας το κατατάσσει στα «ἡμίφωνα» και περιγράφει την προφορά: Περὶ συνθέσεως ὀνομάτων Dionysii Halicarnasei quae exstant, Volume 5.2: Opuscula, Volume 2. Usener, Hermann; Radermacher, Ludwig; editors. Leipzig: Teubner, 1904 @scaife.perseus

  τὸ δὲ ρ̅ τῆς γλώττης ἄκρας ἀπορραπιζούσης τὸ πνεῦμα καὶ πρὸς τὸν οὐρανὸν ἐγγὺς τῶν ὀδόντων ἀνισταμένης·

Ρ ουδέτερο κεφαλαίο

1. (γράμμα) ονομασία: ῥῶ κεφαλαίο: το 17ο γράμμα του αρχαίου ελληνικού αλφάβητου

   για το πεζό, δείτε ρ (μεσαιωνικό, μετά τον 10ο αιώνα)

2. (αριθμητικό σύμβολο) ο αριθμός εκατό (100)

• (σε επιγραφές) επίσης
• (ευβοϊκό ή χαλκιδικό αλφάβητο)
• Ῥ (μεταγενέστερα, αρκτικό Ρ με δασεία)

• ρρ

Ρ (αρχαία ελληνικά)

⇒ μεσαιωνικά ελληνικά Ρ

⇒ νέα ελληνικά: Ρ

κυριλλικό: Р

κοπτικά: Р

(στο ευβοϊκό ή χαλκιδικό αλφάβητο)

↷ λατινικά: R

• Ρ, ρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• https://el.wikipedia.org/wiki/Αρχαϊκά ελληνικά αλφάβητα#Εύβοια στη Βικιπαίδεια 
• resh#English στο αγγλικό Βικιλεξικό
• Rho στην αγγλική Βικιπαίδεια
• R#History στην αγγλική Βικιπαίδεια