μῦ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

μῦ < φοινικική 𐤌‬‎ (mēm⁠) < πρωτοσημιτική *maʾ- / *may-

Ουσιαστικό

μῦ ουδέτερο άκλιτο

το δέκατο τρίτο (και αργότερα δωδέκατο) γράμμα του αρχαίου ελληνικού αλφαβήτου

Σημειώσεις

μʹ: 40
͵μ: 40.000
Μ: μύριοι, μυριάς
𐅇: πεντακισμύριοι / πέντε μυριάδες (50.000)

ιωνικός τύπος : μῶ

Ετυμολογία

μῦ < (ηχομιμητική λέξη)

Ουσιαστικό

μῦ ουδέτερο άκλιτο

για την παράσταση ενός μουρμουρητού ήχου

Πηγές

μῦ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
μῦ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.