πίνω

πίνω < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική πίνω

• για τη σημασία «καπνίζω» < σημασιολογικό δάνειο από την τουρκική içmek[1]

Ένα πουλί πίνει νερό από το έδαφος.

ΔΦΑ : /ˈpi.no/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πί‐νω

πίνω, αόρ.: ήπια, παθ.φωνή: πίνομαι, π.αόρ.: (πιώθηκα), μτχ.π.π.: πιωμένος

1. βάζω υγρό στο στόμα με σκοπό να καταλήξει στο στομάχι

   ↪ πιες το γάλα σου

   ↪ θα πιεις καφέ;

2. κρατώ υγρό στο εσωτερικό μου, απορροφώ

   ↪ το περιβόλι χρειάζεται να πιει πολύ νερό λόγω του καύσωνα

3. κάνω χρήση χαπιών ή άλλου φαρμάκου

   ↪ να πιεις αντιπυρετικό για να πέσει ο πυρετός

4. (αργκό) καπνίζω καπνό ή παίρνω ναρκωτικά ή καταναλώνω οινοπνευματώδες ποτό

   ↪ βάλε μου να πιω

5. είμαι πότης, έχω εθιστεί στο αλκοόλ

   ↪ το πάθος του να πίνει τον κατέστρεψε

6. κάνω πρόποση

   ↪ ας πιούμε στην υγεία του εορτάζοντα

7. πίνεται;: είναι κατάλληλο ή ευχάριστο για να το πει κάποιος

   ↪ μου έφερε ένα κρασί που πίνεται σαν κονιάκ

8. → και δείτε τη λέξη πιωμένος (μετοχή: μεθυσμένος)

• να τον/την πιεις στο ποτήρι: όμορφος νέος / όμορφη νέα
• πίνω νερό στο όνομα κάποιου: έχω εμπιστοσύνη σε κάποιον
• πίνω το αμίλητο νερό
• πίνω το αίμα (κάποιου)
• πίνω το αίμα του κοσμάκη
• πίνω πικρό ποτήρι: καταβάλλομαι από αίσθημα δυσαρέσκειας λόγω αρνητικής κατάστασης
• τα πίνω
• τι πίνεις;: ποιο είναι το αγαπημένο σου ποτό;ποιο ποτο σου αρεσει να πινεις
• τόν ήπιαμε: δεχθήκαμε αρνητικό αποτέλεσμα από μιάν κατάσταση

• λήγουν σε -πίνω - Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες)

• παθητικοί τύποι, κυρίως στον: ενεστώτα: πίνομαι και παρατατικό: πινόμουν, μετοχή παρακειμένου: πιωμένος. Ο Τριανταφυλλίδης, αναφέρει παθητικό αόριστο (δημοτική): πιώθηκα[2]

πίνω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *peh- θέμα πι- + νω. Συγγενή: σανσκριτική पिबति (píbati), λατινική poto, bibo (> γαλλική boire).[1]

πίνω

1. πίνω
2. καταπίνω, απορροφώ

   ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 4 (Μελπομένη), 198.2

   καὶ οὔτε αὐχμοῦ φροντίζουσα οὐδὲν οὔτε ὄμβρον πλέω πιοῦσα δεδήληται· ὕεται γὰρ δὴ ταῦτα τῆς Λιβύης· τῶν δὲ ἐκφορίων τοῦ καρποῦ ταὐτὰ μέτρα τῇ Βαβυλωνίῃ γῇ κατίσταται.

   και δε φοβάται καθόλου την αναβροχιά, κι ούτε, πίνοντας βροχή πάνω από το συνηθισμένο, πλημμυρίζει· γιατί σ᾽ αυτή την περιοχή της Λιβύης βρέχει· και τα σπαρτά τους έχουν την ίδια απόδοση σε καρπό με τη χώρα των Βαβυλωνίων.

   Μετάφραση (1992): Ηλίας Σπυρόπουλος. Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

• αιολικός τύπος : πώνω
• δωρικός τύπος : πώνω

• πίνω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πίνω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.