σκιά

σκιά < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική σκιά

Πρόβατα που στέκονται στη σκιά ενός δέντρου.

ΔΦΑ : /sciˈa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σκι‐ά

σκιά θηλυκό

1. η σκοτεινή περιοχή που σχηματίζεται στη μία πλευρά ενός αντικειμένου, όταν μια φωτεινή πηγή το φωτίζει από την άλλη πλευρά

   ↪ Κάτσαμε να ξεκουραστούμε στη σκιά του μεγάλου πλάτανου.

2. (γενικότερα) σχετικά σκοτεινή περιοχή, σκοτάδι

   ↪ Ο ύποπτος χάθηκε μέσα στις σκιές της νύχτας.

3. (μεταφορικά) για κάτι που στενοχωρεί

   ↪ μια σκιά φόβου, μια σκιά υποψίας

4. (μεταφορικά) για να δηλώσει παρακμή, αδυναμία

   ↪ Έχει γίνει η σκιά του παλιού του εαυτού.

5. (μεταφορικά) κάτι που μας ακολουθεί παντού

   ↪ Έγινα η σκιά του, τον ακολουθούσα παντού, αλλά δεν ανακάλυψα τίποτα ύποπτο.

6. (κοσμετολογία) είδος καλλυντικού για το χρωμάτισμα της περιοχής των ματιών στα βλέφαρα

• περί όνου σκιάς

• σκιάζω (ισκιώνω), σκιάζω (φοβίζω)
• σκιάδιο
• σκίαση
• σκίαστρο
• σκιάχτρο
• σκιερός
• σκίουρος
• σκιώδης
• σύσκιο
• → και δείτε τη λέξη ίσκιος

• σκιά - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• σκιά - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

σκιά < → λείπει η ετυμολογία

σκιά θηλυκό

1. σκιά, τμήμα στο οποίο δεν υπάρχει φως, ενώ δίπλα του υπάρχει
2. ασήμαντο

• περὶ ὄνου σκιᾶς

• σκιά - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σκιά - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.