δοτική
Νέα ελληνικά (el)
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | δοτική | οι | δοτικές |
| γενική | της | δοτικής | των | δοτικών |
| αιτιατική | τη | δοτική | τις | δοτικές |
| κλητική | δοτική | δοτικές | ||
| Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
- δοτική < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή δοτική (εννοείται πτῶσις) < ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου δοτικός < δίδωμι
Προφορά
- ΔΦΑ : /ðo.tiˈci/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : δο‐τι‐κή
- ομόηχο: δοτικοί
Ουσιαστικό
δοτική θηλυκό
- (γραμματική) μια από τις πτώσεις των ονομάτων σε διάφορες γλώσσες όπως τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά, τα γερμανικά κλπ· συχνά δηλώνει το πρόσωπο στο οποίο καταλήγει η ενέργεια του ρήματος, αλλά χρησιμοποιείται επίσης για τη δήλωση επιρρηματικών εννοιών και μετά από συγκεκριμένες προθέσεις
- ↪ Στις φράσεις «δόξα τω Θεώ», «τοις μετρητοίς» έχουμε επιβίωση στα νέα ελληνικά μιας αρχαίας δοτικής.
Σημειώσεις
- Με την αρχαία ελληνική δοτική ταυτίστηκαν οι αρχαιότερες πτώσεις της τοπικής και της οργανικής
- Στα νέα ελληνικά η δοτική έχει δώσει τη θέση της σε εμπρόθετα με τις προθέσεις σε και με, αλλά συνεχίζει να χρησιμοποιείται και στη δημοτική σε πάγιες εκφράσεις
- Κατηγορία:Όροι με δοτική (νέα ελληνικά) στο Βικιλεξικό
Μεταφράσεις
Αρχαία ελληνικά (grc)
| ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός | ||||||||
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ἡ | δοτική | αἱ | δοτικαί | ||||
| γενική | τῆς | δοτικῆς | τῶν | δοτικῶν | ||||
| δοτική | τῇ | δοτικῇ | ταῖς | δοτικαῖς | ||||
| αιτιατική | τὴν | δοτικήν | τὰς | δοτικᾱ́ς | ||||
| κλητική ὦ! | δοτική | δοτικαί | ||||||
| δυϊκός | ||||||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | δοτικᾱ́ | ||||||
| γεν-δοτ | τοῖν | δοτικαῖν | ||||||
| 1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.