βούλα

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η βούλα οι βούλες
      γενική της βούλας —
    αιτιατική τη βούλα τις βούλες
     κλητική βούλα βούλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βούλα : (ορθογραφική απλοποίηση) κληρονομημένο από την ελληνιστική κοινή βούλλα < υστερολατινική bulla[1] < γαλατικά < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *beu- (εξόγκωμα, οίδημα)

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈvu.la/

Ουσιαστικό

βούλα θηλυκό

  1. η σφραγίδα καθώς και (συνεκδοχικά) το έγγραφο στο οποίο αυτή υπάρχει
    ≈ συνώνυμα: στάμπα, σφράγισμα
  2. σημάδι σε σχήμα κύκλου διαφορετικού χρώματος
    ≈ συνώνυμα: στίγμα, κηλίδα, πουά, πουάν, κουκκίδα,
  3. λακκάκι στο μάγουλο, στο σαγόνι ή το λαιμό
    ≈ συνώνυμα: γελασίνοι (λακκάκι που προκύπτει από το γέλιο), χαράκωμα
  4. (αθλητισμός) ειδικό σημείο με μια λευκή βούλα, στην οποία τοποθετείται η μπάλα πριν χτυπηθεί ένα πέναλτι κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα
    Για την εκτέλεση του πέναλτι η μπάλα τοποθετείται 11 μέτρα από την γραμμή τέρματος σε ειδική λευκή βούλα που υπάρχει στη μεγάλη περιοχή. (*)

Εκφράσεις

Συγγενικά

Σύνθετα

Μεταφράσεις
    σημάδι σε σχήμα κύκλου διαφορετικού χρώματος

Αναφορές
  1. βούλα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.