στήλη

στήλη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική στήλη < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ς προέλευσης

• για σύγχρονους όρους < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική pile ή colonne

ΔΦΑ : /ˈsti.li/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στή‐λη

ομόηχο: στύλοι

στήλη θηλυκό

1. η μαρμάρινη ή μεταλλική πλάκα με χαραγμένη επιγραφή, αναρτημένη σε εξωτερικό ή εσωτερικό χώρο
2. οτιδήποτε μοιάζει με στήλη

   ≈ συνώνυμα: στοίβα, σωρός

3. το καθένα από τα κάθετα διαιρεμένα τμήματα μιας σελίδας
4. (κατ’ επέκταση) το τμήμα εφημερίδας με συγκεκριμένο θέμα καθώς και τα κείμενα που δημοσιεύονται εκεί
5. (βάσεις δεδομένων) η στήλη ενός πίνακα στις σχεσιακές βάσεις δεδομένων. Τα δεδομένα της στήλης είναι του ιδίου τύπου και λαμβάνουν τιμές από συγκεκριμένο πεδίο ορισμού[1]

   συνώνυμο στη θεωρία της επιστήμης των υπολογιστών: γνώρισμα ή ιδιότητα (attribute)

   Υπώνυμα: περιγραφικό γνώρισμα

• μένω (σαν) στήλη άλατος → δείτε την έκφραση: μένω άγαλμα

• ηλεκτρική στήλη: μπαταρία
• Ηράκλειες Στήλες: το Γιβραλτάρ
• σπονδυλική στήλη
• στήλες του Ολυμπίου Διός: συνήθης, αλλά εσφαλμένη ονομασία των Στύλων του Ολυμπίου Διός

στήλη < *σταλ-να, μεταπτωτική βαθμίδα θέματος που συναντάμε και στο στέλλω + -λη

< πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *stl̥-neh₂ < *stel- (τοποθετώ, θέτω) (ή < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *sth₂-sleh₂ < *steh₂-: ἵστημι)

→ ζητούμενο λήμμα

• στήλη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στήλη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.