μου

Νέα ελληνικά (el)

μου < → λείπει η ετυμολογία

μου

γενική της προσωπικής αντωνυμίας α' προσώπου (εγώ)
↪ Το παιδί μού είπε την αλήθεια. (είπε σε μένα)

Για τον τόνο στο μού δείτε Παράρτημα:Γραμματική (νέα_ελληνικά)#μονοσύλλαβα με τόνο.

παλιότερη γραφή: μοῦ
κτητική αντωνυμία α' προσώπου
↪ Το παιδί μου έχει γενέθλια. (το δικό μου παιδί)

μου pdf - Κάτος, Γιώργος Β. (2016) Λεξικό της λαϊκής και της περιθωριακής μας γλώσσας. Θεσσαλονίκη, 2016 στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας- Αναζήτηση:'μου'.
618 εκφράσεις που αρχίζουν με το μου

γενική

κτητική

μου < (ηχομιμητική λέξη)

μου άκλιτο συνήθως με παρατεταμένο το ου

(φωνή ζώου) ο ήχος του μουκανητού (μούγκρισμα) της αγελάδας και του βοδιού
※ Μου, μου … η αγελάδα. Μου … έκανε η αγελάδα, σαν αν έλεγε: «Θέλω το φαγητό μου. Φέρε, Άννα, φύλλα». Η Άννα έφερε φύλλα. Η αγελάδα έτρωγε κι εκουνούσε την ουρά.
Ι.Κ. Γιαννέλης - Γ.Κ. Σακκάς, Αλφαβητάριο, εικονογράφηση: Κώστας Γραμματόπουλος (Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, ⁴1964), σσ. 72-73.

μου

μου < μι με τον φθόγγο [u]

μου άκλιτο

μου

η προσωπική αντωνυμία
	α' πρόσωπο	β' πρόσωπο	γ' πρόσωπο
πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ἐγώ	σύ	—
γενική	ἐμοῦ, μου	σοῦ, σου	(οὗ)
δοτική	ἐμοί, μοι	σοί, σοι	οἷ, οἱ
αιτιατική	ἐμέ, με	σέ, σει	(ἕ)
κλητική	(οὗτος)	(αὕτη)	—
πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	ἡμεῖς	ὑμεῖς	(σφεῖς)
γενική	ἡμῶν	ὑμῶν	(σφῶν)
δοτική	ἡμῖν	ὑμῖν	(σφίσι(ν))
αιτιατική	ἡμᾶς	ὑμᾶς	(σφᾶς)
κλητική	—	—	—
πτώσεις	δυϊκός
	α' πρόσωπο	β' πρόσωπο	γ' πρόσωπο
ονομαστ.αιτιατ.	νώ, νῶϊ	σφώ, σφῶϊ	—
γενική-δοτική	νῷν	σφῷν	—
Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.