μαθαίνω

μαθαίνω < μεσαιωνική ελληνική μαθαίνω < αρχαία ελληνική ἔμαθον, αόριστος β’ τού μανθάνω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *mn̥(s)-dʰh₁- < *men- (μιμνήσκω) + *dʰeh₁- (τίθημι)

ΔΦΑ : /maˈθe.no/

μαθαίνω, πρτ.: μάθαινα, στ.μέλλ.: θα μάθω, αόρ.: έμαθα, παθ.φωνή: μαθαίνομαι, μτχ.π.π.: μαθημένος

1. αποκτώ γνώσεις πάνω σε ένα αντικείμενο

   έμαθα να οδηγώ

   ≈ συνώνυμα: ανακαλύπτω, αντιλαμβάνομαι, αποστηθίζω, καταλαβαίνω, συνειδητοποιώ

2. πληροφορούμαι μια είδηση

   μόλις έμαθα ότι πέρασες στο διαγωνισμό

   τι μαθαίνω; παντρεύεσαι;

   ≈ συνώνυμα: ακούω

3. διδάσκω

   προσπαθεί να του μάθει να διαβάζει, αλλά είναι πολύ μικρός ακόμα

4. διδάσκομαι

   έμαθα τα γαλλικά στο σχολείο

   ≈ συνώνυμα: σπουδάζω

5. συνηθίζω να κάνω κάτι

   έμαθε να τα περιμένει όλα από τους άλλους

6. απειλητική προειδοποίηση για τιμωρία

   θα σε μάθω εγώ να λές ψέματα· για τιμωρία, δε θα πας εκδρομή

7. Για τους παθητικούς τύπους: → δείτε τη λέξη μαθαίνομαι (επίσης, σημειώσεις: μαθεύομαι)

• ξεμαθαίνω

• εκμανθάνω
• μαθέ, μαθές
• μαθεύομαι
• μάθημα, μαθηματάκι
• μαθητής, μαθητούδι, μαθητάκος - μαθήτρια
• μαθητικός
• μάθηση
• μαθησιακός
• μαθηταριό
• μαθητεία, μαθητευόμενος, μαθητεύω
• μαθηματικός
• μαθηματικά, μαθηματική
• μαθημένος
• μαθητιώ
• μαθητολόγιο
• μάθος
• μαθός

• κακομαθαίνω
• εκμάθηση
• καλομαθαίνω
• ξαναμαθαίνω
• ξεμαθαίνω
• πρωτομαθαίνω
• συμμαθητής

και

• -μαθής, -μάθεια
• αμαθής
• ευμαθής
• πολυμαθής
• πρωτόμαθος
• ταχυμαθής

• μαθαίνω απέξω : αποστηθίζω, απομνημονεύω
• μαθαίνω από πρώτο χέρι : μαθαίνω από αξιόπιστη πηγή
• μαθαίνω νεράκι : μαθαίνω τέλεια

• από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια
• έμαθε η γριά στα σύκα κι εμπαινόβγαινε κι εζήτα
• μάθε τέχνη κι άσ' τηνε, κι αν πεινάσεις πιάσ' τηνε
• μαθημένα τα βουνά στα χιόνια : για ανθρώπους που έχουν συνηθίσει στις ταλαιπωρίες και για αυτό έχουν αντοχή στις δύσκολες στιγμές
• τώρα στα γεράματα, μάθε, γέρο, γράμματα