κοιμάμαι

κοιμάμαι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κοιμᾶμαι, κοιμοῦμαι < αρχαία ελληνική κοιμῶμαι με μεταπλασμό [1]

Δύο λιοντάρια κοιμούνται.

ΔΦΑ : /ciˈma.me/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κοι‐μά‐μαι

κοιμάμαι, αόρ.: κοιμήθηκα, μτχ.π.π.: κοιμισμένος (αποθετικό ρήμα)

1. (για πρόσωπα και ζώα) είμαι σε κατάσταση στην οποία δεν έχω συνειδητές αντιδράσεις στα περισσότερα εξωτερικά ερεθίσματα, σε κατάσταση ύπνου

   ↪ τις λίγες φορές που κατάφερα να κοιμηθώ περισσότερες από 7-8 ώρες, ήμουνα άρρωστος

   ≈ συνώνυμα: ησυχάζω, κάνω νάνι, πλαγιάζω, τον παίρνω, το ρίχνω στον ύπνο, το στρώνω στον ύπνο

2. (συνεκδοχικά) σταματώ να ζω

   ≈ συνώνυμα: πεθαίνω, κοιμάμαι τον αξύπνητο

3. (μεταφορικά) είμαι αδρανής, νωθρός

   ≈ συνώνυμα: αδρανώ

4. (μαζί με κάποιον) συνουσιάζομαι, έρχομαι σε σαρκική επαφή
5. υποβάλλομαι σε γενική αναισθησία προκειμένου να χειρουργηθώ

• κοιμούμαι (σπανιότερο)

• κοιμάμαι και η τύχη μου δουλεύει: ευνοούμαι χωρίς να κοπιάζω
• κοιμάμαι κι ονειρεύομαι: ελπίζω σε κάτι ανέφικτο
• κοιμάμαι όρθιος: νυστάζω υπερβολικά ή δεν αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει γύρω μου
• κοιμάμαι τον αιώνιο ύπνο: είμαι νεκρός
• κοιμάμαι τον αξύπνητο: πεθαίνω
• κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου: δεν αντιλαμβάνομαι μια δυσάρεστη κατάσταση
• κοιμάμαι του καλού καιρού: κοιμάμαι βαθιά
• μ' αυτό το πλευρό να κοιμάσαι: για κάτι που δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί αντίθετα σε ελπίδες ή προσδοκίες

• όπως στρώσεις, θα κοιμηθείς