βρέχω

βρέχω < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική βρέχω [1]

ΔΦΑ : /ˈvɾe.xo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : βρέ‐χω

βρέχω, αόρ.: έβρεξα, παθ.φωνή: βρέχομαι, π.αόρ.: βράχηκα, μτχ.π.π.: βρεγμένος/βρεμένος

1. (μεταβατικό) υγραίνω, διαβρέχω, μουσκεύω κάτι με κάποιο υγρό, συνήθως με νερό

   ↪ βρέχω το μαντήλι

2. (αμετάβατο, απρόσωπο) → δείτε τη λέξη βρέχει] περιγράφει το φυσικό φαινόμενο της βροχής

   ↪ θα βρέξει αύριο

3. μουσκεύω, δροσίζω

   ↪ Λίγο νερό, να βρέξω το στόμα μου.

4. (μεταφορικά, μετά από το άρθρο το) το γιορτάζω πίνοντας

   ↪ το βρέξαμε χθες

5. (μεταφορικά) τις βρέχω ραπίζω, χτυπώ, δέρνω → δείτε την έκφραση: σπάω στο ξύλο

   ↪ του τις έβρεξε

   ↪ θα στις βρέξω

6. → δείτε και το απρόσωπο βρέχει

• τις βρέχω (σε κάποιον): δέρνω κάποιον αν π.χ. είναι άτακτος, ίσως επειδή παλιότερα για να πονάνε πιο πολύ τα παιδάκια, προτού τα δείρουν έβρεχαν τη σανίδα
  • (θα πάρω μια) βρεγμένη σανίδα: απειλή για σωματική τιμωρία
• βρέξει χιονίσει
• σα(ν) βρεγμένη γάτα
• έχω (κάποιον) μη στάξει και μη βρέξει
• ό,τι βρέξει ας κατεβάσει

• βροχο- Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα βροχο- στο Βικιλεξικό

Με διαφορετικό έτυμο:

• βρογχικός
• βρογχικά
• βρόγχος
• βρογχοπνευμονία
• βρογχίτιδα
• καταβροχθίζω

• → λείπει η κλίση

βρέχω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *Hreǵ- (ρέω, κυλώ)· συγγενές με το λατινικό rigo, γοτθικό rign

βρέχω

1. (μεταβατικό) υγραίνω, διαβρέχω, μουσκεύω κάτι με κάποιο υγρό, συνήθως με νερό
2. (ελληνιστική σημασία) για το φυσικό φαινόμενο της βροχής

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

• βρέχω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βρέχω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.