συνήθης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός      
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο/η συνήθης το σύνηθες
      γενική του/της συνήθους* του συνήθους
    αιτιατική τον/τη συνήθη το σύνηθες
     κλητική συνήθη σύνηθες
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι συνήθεις τα συνήθη
      γενική των συνήθων των συνήθων
    αιτιατική τους/τις συνήθεις τα συνήθη
     κλητική συνήθεις συνήθη
* Και προφορικός τύπος σε -η στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνήθης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

συνήθης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική συνήθης[1]. Συγχρονικά αναλύεται σε συν- + -ήθης.(ήθος).

Προφορά
ΔΦΑ : /siˈni.θis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐νή‐θης
παλιότερος συλλαβισμός : συν‐ή‐θης
ομόηχο: συνήθεις

Επίθετο

συνήθης, -ης, σύνηθες, συγκριτικός : συνηθέστερος, υπερθετικός :  συνθέστατος [2]

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    συνήθης

Αναφορές
  1. συνήθης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. συνήθης - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)


Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
συνηθεσ-
ονομαστική ὁ/ἡ συνήθης τὸ σύνηθες
      γενική τοῦ/τῆς συνήθους τοῦ συνήθους
      δοτική τῷ/τῇ συνήθει τῷ συνήθει
    αιτιατική τὸν/τὴν συνήθη τὸ σύνηθες
     κλητική ὦ! σύνηθες σύνηθες
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ συνήθεις τὰ συνήθη
      γενική τῶν συνήθων τῶν συνήθων
      δοτική τοῖς/ταῖς συνήθεσῐ(ν) τοῖς συνήθεσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς συνήθεις τὰ συνήθη
     κλητική ὦ! συνήθεις συνήθη
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ συνήθει τὼ συνήθει
      γεν-δοτ τοῖν συνήθοιν τοῖν συνήθοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνήθης' όπως «συνήθης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

συνήθης < συν- + -ήθης (ἦθος)[1]

Επίθετο

συνήθης, -ης, σύνηθες, συγκριτικός : συνηθέστερος, υπερθετικός :  συνηθέστατος

  1. που έχει του ίδιους τρόπους, τα ίδια ήθη
  2. κολλητός, φίλος
  3. εξοικειωμένος

Παράγωγα

Συγγενικά
  • ἀσυνήθεια
  • ἀσυνήθης
  • ἐπισυνήθης
  • φιλοσυνήθης
  • κατασυνήθεια
  • παρασυνήθως
  • συνήθεια
  • συνηθέομαι
  • συνηθία

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.