μηδέν

μηδέν < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική μηδέν (κανένα, τίποτα), ουδέτερο του μηδείς < αρχαία ελληνική μηδὲ + ἕν[1]

• για επιστημονικούς όρους < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική nul, zéro

ΔΦΑ : /miˈðen/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μη‐δέν

μηδέν και μηδενικό

1. ο αριθμός που δείχνει την ανυπαρξία οποιασδήποτε ποσότητας.

   σύμβολο: 0

2. (μαθηματικά) (δεκαδικό σύστημα) ο αριθμός που δεν έχει αξία ο ίδιος αλλά που δίνει αξία δέκα φορές μεγαλύτερη στους αριθμούς που βρίσκονται στα αριστερά του.

   ↪Είκοσι γράφεται με ένα δυάρι που ακολουθείται από ένα μηδέν.

   ↪ Ένα τεσσάρι μαζί με τρία μηδενικά διαβάζεται τέσσερις χιλιάδες.

3. (μεταφορικά) Λέγεται για κάποιον ανίκανο, που δεν αξίζει τίποτα.

   ↪ Είναι ένα μηδἐν

   ≈ συνώνυμα: τιποτένιος

4. (σχολική βαθμολογία)

ο σχολικός βαθμός που υποδηλώνει έναν κακό μαθητή

1. ≈ συνώνυμα: κουλούρα

2. (φυσική) Σε μερικές κλίμακες, δείχνει την θερμοκρασία στην οποία λιώνει ο πάγος

   ↪ Η θερμοκρασία έπεσε στο μηδέν, κάτω από το μηδέν.

μηδέν ουδέτερο

1. το μηδέν και το σύμβολό του
2. το τίποτα, η ανυπαρξία

   ↪ δημιουργήθηκε εκ του μηδενός

• εκ του μηδενός
• μηδέν εις το πηλίκον
• ώρα μηδέν

• σύμβολο 0
• τα ψηφία: 0   1   2   3   4   5   6   7   8   9

μηδέν

• ουδέτερο του μηδείς

μηδέν

• ουδέτερο του μηδείς}