διαθήκη

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η διαθήκη οι διαθήκες
      γενική της διαθήκης των διαθηκών
    αιτιατική τη διαθήκη τις διαθήκες
     κλητική διαθήκη διαθήκες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαθήκη< (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαθήκη. Συγχρονικά αναλύεται σε δια- + -θήκη

Προφορά
ΔΦΑ : /ði̯aˈθi.ci/ & /ðʝaˈθi.ci/
τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐θή‐κη

Ουσιαστικό

διαθήκη θηλυκό

  1. (νομικός όρος) έγγραφο που περιλαμβάνει τις τελευταίες επιθυμίες κάποιου καθώς και τον τρόπο που επιθυμεί να μοιραστεί η περιουσία του
  2. (κατ’ επέκταση) συμβουλή, παραίνεση
  3. (θρησκεία) → δείτε τη λέξη Διαθήκη: συμφωνία

Πολυλεκτικοί όροι

(θρησκεία):

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    διαθήκη


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ διαθήκη αἱ διαθῆκαι
      γενική τῆς διαθήκης τῶν διαθηκῶν
      δοτική τῇ διαθήκῃ ταῖς διαθήκαις
    αιτιατική τὴν διαθήκην τὰς διαθήκᾱς
     κλητική ὦ! διαθήκη διαθῆκαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  διαθήκᾱ
γεν-δοτ τοῖν  διαθήκαιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαθήκη < δια- + -θήκη < διατίθημι < διά + τίθημι

Ουσιαστικό

διαθήκη θηλυκό

  1. διαθήκη
  2. διάθεση, κατάσταση
  3. (ελληνιστική σημασία) συμφωνία, συνθήκη

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.