αρμονία

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η αρμονία οι αρμονίες
      γενική της αρμονίας των αρμονιών
    αιτιατική την αρμονία τις αρμονίες
     κλητική αρμονία αρμονίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αρμονία < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἁρμονία < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂er- (συνδέω) → δείτε και τις λέξεις ἁρμόζω και ἀραρίσκω [1]

Προφορά
ΔΦΑ : /aɾ.moˈni.a/
τυπογραφικός συλλαβισμός : αρ‐μο‐νί‐α

Ουσιαστικό

αρμονία θηλυκό

  1. η συμμετρία στη σχέση των μερών ενός συνόλου με το σύνολο
    ≠ αντώνυμα: δυσαρμονία
    → και δείτε τον όρο χρυσή τομή
  2. (μουσική)
    1. το ταίριασμα των μουσικών φθόγγων (διαδοχικά σε μελωδία ή κάθετα σε συγχορδία) ώστε να παράγεται ευχάριστο άκουσμα
      ≠ αντώνυμα: δυσαρμονία, παραφωνία
    2. (ως τίτλος, με κεφαλαίο αρχικό) το μουσικό μάθημα για τις συγχορδίες και το σωστό χειρισμό τους
      ↪ Άύριο έχω Αρμονία και πρέπει να λύσω μια άσκηση για τον μπάσο, και να εναρμονίσω μια μελωδία.
  3. (μεταφορικά) ομόνοια, σύμπνοια

Αντώνυμα

Συγγενικά
 ετυμολογικό πεδίο 
αρμον- 

Μεταφράσεις
    αρμονία

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
    ΣτΕ: το συνδέει με λέξη ἅρμων, -ονος (ως ανθρωπωνύμιο Ἅρμων)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.