ἁρμονία

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἁρμονίᾱ	αἱ	ἁρμονίαι
γενική	τῆς	ἁρμονίᾱς	τῶν	ἁρμονιῶν
δοτική	τῇ	ἁρμονίᾳ	ταῖς	ἁρμονίαις
αιτιατική	τὴν	ἁρμονίᾱν	τὰς	ἁρμονίᾱς
κλητική ὦ!		ἁρμονίᾱ		ἁρμονίαι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἁρμονίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἁρμονίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἁρμονία < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂er- (συνδέω) → δείτε και τις λέξεις ἁρμόζω και ἀραρίσκω [1]

ἁρμονία θηλυκό

(στον Όμηρο, ἁρμονίη) αρμός, αρμογή στις σανίδες πλοίου
συμφωνία, ομοφωνία
(μουσική) συμφωνία ήχων, (γενικά) ο μουσικός τόνος
1. μουσικός τρόπος
  ↪ ἁρμανία Λυδία (ο λυδικός τρόπος)
2. μέθοδος κουρδίσματος
(προσωποποιημένο) → δείτε τη λέξη Ἁρμονία

ετυμολογικό πεδίο
ἁρμον-

ἁρμονία (αρχαία ελληνικά)

και σε άλλες λατινογενείς γλώσσες

↴ ρωσικά: гармония (garmonija)

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
ΣτΕ: το συνδέει με λέξη ἅρμων, -ονος (ως ανθρωπωνύμιο Ἅρμων)

ἁρμονία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ἁρμονία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.