συνοχή

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η συνοχή οι συνοχές
      γενική της συνοχής των συνοχών
    αιτιατική τη συνοχή τις συνοχές
     κλητική συνοχή συνοχές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνοχή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική συνοχή (κράτημα μαζί) < συνέχω
Για τη σημασία στη φυσική: σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική cohésion.[1]

Προφορά
ΔΦΑ : /si.noˈçi/
τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐νο‐χή

Ουσιαστικό

συνοχή θηλυκό

  1. η σύνδεση, η συνέχεια, χωρίς κενά
    ↪ συνοχή λόγου
  2. η ενωτική συμπεριφορά μελών μιας ομάδας.
    ↪ συνοχή ομάδας
    ↪ κοινωνική συνοχή
  3. (φυσική) η ιδιότητα της ύλης: η ελκτική δύναμη μεταξύ των μορίων

Συνώνυμα

Συγγενικά
  • συνοχέας

→ και δείτε τη λέξη συνέχω

Μεταφράσεις
    συνοχή

Αναφορές
  1. συνοχή - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ συνοχή αἱ συνοχαί
      γενική τῆς συνοχῆς τῶν συνοχῶν
      δοτική τῇ συνοχῇ ταῖς συνοχαῖς
    αιτιατική τὴν συνοχήν τὰς συνοχᾱ́ς
     κλητική ὦ! συνοχή συνοχαί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  συνοχᾱ́
γεν-δοτ τοῖν  συνοχαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνοχή < συνέχομαι

Ουσιαστικό

συνοχή θηλυκό

  1. συγκράτηση, κράτημα με το χέρι
  2. σημείο συνάντησης ή επαφής (π.χ. δρόμων)
  3. συνέχεια, συνοχή
  4. συμπλοκή, εμπλοκή σε μάχη
  5. (ελληνιστική κοινή)
    1. καταναγκασμός, άγχος
    2. φυλάκιση ή εγκλεισμός, απομόνωση
    3. παγίδα
  • αττικός τύπος : ξυνοχή

Συγγενικά
  • συνοχηδόν
  • συνοχεύς
  • συνοχηΐς
  • συνοχικός
  • συνοχμάζω
  • συνοχμός, συνεοχμός
  • σύνοχος

→ και δείτε τη λέξη συνέχω

Αναφορές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.