συνοχεύς

Νέα ελληνικά (el)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ συνοχεύς οἱ συνοχεῖς
      γενική τοῦ συνοχέως τῶν συνοχέων
      δοτική τῷ συνοχεῖ τοῖς συνοχεῦσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν συνοχέᾱ τοὺς συνοχέᾱς
     κλητική ὦ! συνοχεῦ συνοχεῖς
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  συνοχεῖ
γεν-δοτ τοῖν  συνοχέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνοχεύς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

συνοχεύς αρσενικό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.