πάροικος

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο/η πάροικος οι πάροικοι
      γενική του/της
του		 παροίκου
πάροικου		 των παροίκων
    αιτιατική τον/την πάροικο τους/τις
τους		 παροίκους
πάροικους
     κλητική πάροικε πάροικοι
Οι δεύτεροι τύποι, μόνον για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «κάτοικος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πάροικος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή πάροικος (που μένει προσωρινά σε ξένη χώρα) < αρχαία ελληνική πάροικος (γειτονικός) [1]. Δείτε και οἰκία. Συγχρονικά αναλύεται σε πάρ- + οικ(ία + -ος.

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈpa.ɾi.kos/
τυπογραφικός συλλαβισμός : πά‐ροι‐κος

Ουσιαστικό

πάροικος αρσενικό ή θηλυκό

  1. που μένει κοντά ή δίπλα σε κάποιον άλλο[2]
    ≈ συνώνυμα: γείτονας
  2. αλλοδαπός που κατοικεί μόνιμα σε μια ξένη χώρα (ενίοτε χωρίς να έχει πολιτικά δικαιώματα)
  3. αγρότης που εξαρτάται από κάποιον ισχυρό γαιοκτήμονα

Συγγενικά

→ και δείτε τις λέξεις παρά και οίκος

Μεταφράσεις
    πάροικος

Αναφορές
  1. πάροικος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)


Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ πάροικος τὸ πάροικον
      γενική τοῦ/τῆς παροίκου τοῦ παροίκου
      δοτική τῷ/τῇ παροίκῳ τῷ παροίκῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν πάροικον τὸ πάροικον
     κλητική ὦ! πάροικε πάροικον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ πάροικοι τὰ πάροικᾰ
      γενική τῶν παροίκων τῶν παροίκων
      δοτική τοῖς/ταῖς παροίκοις τοῖς παροίκοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς παροίκους τὰ πάροικᾰ
     κλητική ὦ! πάροικοι πάροικᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ παροίκω τὼ παροίκω
      γεν-δοτ τοῖν παροίκοιν τοῖν παροίκοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πάροικος < πάρ- + οἰκ(ία + -ος.

Επίθετο

πάροικος, -ος, -ον

  1. γειτονικός, αυτός που μένει κοντά με κάποιον άλλο
  2. (ελληνιστική κοινή) ξένος, αυτός που κατοικεί προσωρινά σε μια χώρα

Συγγενικά

Σύνθετα
  • συμπάροικος
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.