ὀξύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ	ὀξῠ́ς	ἡ	ὀξεῖᾰ ιωνικός ὀξέα	τὸ	ὀξῠ́
γενική	τοῦ	ὀξέος	τῆς	ὀξείᾱς	τοῦ	ὀξέος
δοτική	τῷ	(ὀξέϊ) ὀξεῖ	τῇ	ὀξείᾳ	τῷ	(ὀξέϊ) ὀξεῖ
αιτιατική	τὸν	ὀξῠ́ν	τὴν	ὀξεῖᾰν	τὸ	ὀξῠ́
κλητική ὦ!		ὀξῠ́		ὀξεῖᾰ		ὀξῠ́
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	(ὀξέες) ὀξεῖς	αἱ	ὀξεῖαι	τὰ	ὀξέᾰ επικός ὀξεῖα
γενική	τῶν	ὀξέων	τῶν	ὀξειῶν	τῶν	ὀξέων
δοτική	τοῖς	ὀξέσῐ(ν)	ταῖς	ὀξείαις	τοῖς	ὀξέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ὀξεῖς	τὰς	ὀξείᾱς	τὰ	ὀξέᾰ
κλητική ὦ!		(ὀξέες) ὀξεῖς		ὀξεῖαι		ὀξέᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὀξέε (ὀξεῖ)	τὼ	ὀξείᾱ	τὼ	ὀξέε (ὀξεῖ)
γεν-δοτ	τοῖν	ὀξέοιν	τοῖν	ὀξείαιν	τοῖν	ὀξέοιν
Οι ασυναίρετοι τύποι όπως στο παράδειγμα του Smyth. Ο συνηρημένος δυϊκός, όπως στο σχολικό βιβλίο (Οικονόμου).
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'βαθύς' όπως «βαθύς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

ὀξύς < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂eḱ- (κοφτερός, οξύς) Συγγενές με τα (αρχαία ελληνική) ὄκρις (ανώμαλη προεξοχή, οξυκόρυφος βράχος) και ἀκή (αιχμή, κόψη)

ΔΦΑ : /ok.sýs/ [1]

ὀξύς, -εῖα (& ιωνικός τύπος -έα), -ύ. (επίρρημα: ὀξέως & ὀξὺ)

όπως

ὀξύς < → λείπει η ετυμολογία

ὀξύς, -ύδος θηλυκό

ὀξύς - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
ὀξύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ὀξύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.