ὀξύηχος

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ὀξύηχος τὸ ὀξύηχον
      γενική τοῦ/τῆς ὀξυήχου τοῦ ὀξυήχου
      δοτική τῷ/τῇ ὀξυήχῳ τῷ ὀξυήχῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν ὀξύηχον τὸ ὀξύηχον
     κλητική ὦ! ὀξύηχε ὀξύηχον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ὀξύηχοι τὰ ὀξύηχᾰ
      γενική τῶν ὀξυήχων τῶν ὀξυήχων
      δοτική τοῖς/ταῖς ὀξυήχοις τοῖς ὀξυήχοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς ὀξυήχους τὰ ὀξύηχᾰ
     κλητική ὦ! ὀξύηχοι ὀξύηχᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ὀξυήχω τὼ ὀξυήχω
      γεν-δοτ τοῖν ὀξυήχοιν τοῖν ὀξυήχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὀξύηχος < ὀξύς + ἦχος

Επίθετο

ὀξύηχος, -ος, -ον

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.