κυνηγός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κυνηγός	οι	κυνηγοί
γενική	του	κυνηγού	των	κυνηγών
αιτιατική	τον	κυνηγό	τους	κυνηγούς
κλητική		κυνηγέ		κυνηγοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κυνηγός < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική κυνηγός (που οδηγεί κυνηγετικά σκυλιά) < κύων (σκύλος) γενική κυνός + -ηγός (< ἄγω)

κυνηγός αρσενικό

(επάγγελμα) αυτός που ασχολείται με το κυνήγι, ο θηρευτής (η λέξη οφείλει το σχηματισμό της στο ότι το κυνήγι συνήθως γίνεται με σκύλους)
ο επιθετικός παίκτης σε ομαδικό άθλημα όπως στο ποδόσφαιρο

ετυμολογικό πεδίο
κυνηγ-

κυνηγός

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κῠνηγ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	κυνηγός	οἱ/αἱ	κυνηγοί
γενική	τοῦ/τῆς	κυνηγοῦ	τῶν	κυνηγῶν
δοτική	τῷ/τῇ	κυνηγῷ	τοῖς/ταῖς	κυνηγοῖς
αιτιατική	τὸν/τὴν	κυνηγόν	τοὺς/τὰς	κυνηγούς
κλητική ὦ!		κυνηγέ		κυνηγοί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυνηγώ
γεν-δοτ	τοῖν		κυνηγοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ἰατρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κυνηγός < κύων (σκύλος) κυν- (όπως στη γενική: κυνός) + -ηγός (< ἄγω). Ήδη, τύπος δοτικής στη μυκηναϊκή 𐀓𐀙𐀐𐀲𐀂 (ku-na-ke-ta-i, κυναγέταις)[1]

κῠνηγός αρσενικό ή θηλυκό (και θηλυκό κυνηγίς), δωρικός τύπος : κῠνᾱγός

αυτός που οδηγεί κυνηγετικά σκυλιά
για την προσωνυμία της Αρτέμιδος → δείτε τη λέξη κυναγός

ετυμολογικό πεδίο
κυνηγ-, κυναγ-

θέμα κῠνηγ-

θέμα κῠνᾱγ- → δείτε τη λέξη κυναγός

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

κυνηγός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
κυνηγός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.