κυνηγέσιον

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ κυνηγέσιον τὰ κυνηγέσιᾰ
      γενική τοῦ κυνηγεσίου τῶν κυνηγεσίων
      δοτική τῷ κυνηγεσίῳ τοῖς κυνηγεσίοις
    αιτιατική τὸ κυνηγέσιον τὰ κυνηγέσιᾰ
     κλητική ὦ! κυνηγέσιον κυνηγέσιᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κυνηγεσίω
γεν-δοτ τοῖν  κυνηγεσίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυνηγέσιον < κυνηγετέω

Ουσιαστικό

κυνηγέσιον ουδέτερο

  1. η συνοδεία σκύλων στο κυνήγι
  2. το κυνήγι
    ≈ συνώνυμα: κυνηγεσία (ελληνιστική κοινή)
  3. το θήραμα που πιάνεται στο κυνήγι

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.