κλέφτης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο κλέφτης οι κλέφτες
      γενική του κλέφτη των κλεφτών
    αιτιατική τον κλέφτη τους κλέφτες
     κλητική κλέφτη κλέφτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλέφτης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κλέφτης < αρχαία ελληνική κλέπτης[1] Δείτε και το αρχαίο κλώψ (ο κλέφτης)

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈkle.ftis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : κλέ‐φτης

Ουσιαστικό

κλέφτης αρσενικό (θηλυκό κλέφτρα)

  • που κλέβει χρήματα ή άλλα περιουσιακά στοιχεία
    τη νύχτα που κοιμόμουνα μπήκε κλέφτης στο σπίτι και έκλεψε όλα τα χρυσαφικά
  • (μεταφορικά) που πουλάει τα εμπορεύματά του σε απαράδεκτα υψηλές τιμές
    μεγάλος κλέφτης, όλα τα πουλάει σε διπλή τιμή!
  • (ιστορία) άλλη μορφή του Κλέφτης
    οι κλέφτες και οι αρματολοί
    → δείτε και τη λέξη αρματολός

Συνώνυμα

σημασία: κλέβω

Συγγενικά

→ και δείτε τη λέξη κλέβω για τα θέματα κλεβ-, κλεπτ-

Σύνθετα

Μεταφράσεις
    όποιος κλέβει
    κλέφτης επί Τουρκοκρατίας

Αναφορές
  1. κλέφτης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.