έφορος

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο/η έφορος οι έφοροι
      γενική του/της
του		 εφόρου
έφορου		 των εφόρων
    αιτιατική τον/την έφορο τους/τις εφόρους
     κλητική έφορε έφοροι
Ο δεύτερος τύπος της γενικής, μόνο για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «μέτοχος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

έφορος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἔφορος. Για τους σύγχρονους όρους, σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική percepteur. [1]. Συγχρονικά αναλύεται σε (επί) έφ- + ορ(ώ) + -ος.

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈe.fo.ɾos/
τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐φο‐ρος

Ουσιαστικό

έφορος αρσενικό ή θηλυκό

  1. (οικονομία, επάγγελμα) που δουλεύει σε μια εφορία ή (κυρίως) είναι προϊστάμενός της
  2. προϊστάμενος ή επόπτης μιας υπηρεσίας
  3. (ιστορία) καθένας από τους πέντε ενός σώματος αρχόντων στην αρχαία Σπάρτη, ιεραρχικά αμέσως μετά τους βασιλείς, με αρμοδιότητες εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής
  4. (θρησκεία) προστάτης (άγιος} μονής ή (σπάνιο) πολιούχος

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    έφορος

Αναφορές
  1. έφορος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.