-ώτης

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

-ώτης < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική -ώτης. Δείτε και την επαυξημένη κατάληξη -ιώτης[1][2]

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈo.tis/

Επίθημα
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο -ώτης οι -ώτες
      γενική του -ώτη των -ωτών
    αιτιατική τον -ώτη τους -ώτες
     κλητική -ώτη -ώτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

-ώτης αρσενικό (θηλυκό -ώτισσα, και -ίνα όπως στρατιωτίνα)
  επίθημα ως κατάληξη αρσενικών ουσιαστικών για το σχηματισμό:

  1. πατριδωνυμικών ουσιαστικών που παράγονται από ονόματα πόλεων ή περιοχών
    → και δείτε τον όρο -ιώτης
    ≈ συνώνυμα: -ινός, -αίος
    Ήπειρος > Ηπειρώτης (Ηπειρώτισσα)
  2. ουσιαστικών που δηλώνουν προέλευση, ιδιότητα, χαρακτηριστικό γνώρισμα
    επαρχία > επαρχιώτης (επαρχιώτισσα)
    θίασος > θιασώτης

Επίθημα
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο -ώτης οι -ώτηδες
      γενική του -ώτη των -ώτηδων
    αιτιατική τον -ώτη τους -ώτηδες
     κλητική -ώτη -ώτηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

-ώτης αρσενικό με πληθυντικό -ηδες[3] (θηλυκό -ώτη ή -ώτου)(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)
  • Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -ώτης στο Βικιλεξικό

δείτε και

  • Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -ιώτης στο Βικιλεξικό

Αναφορές
  1. -ιώτης, -ώτης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
  3. Πρβ. §545,4 - Μανόλης Τριανταφυλλίδης (2018) Νεοελληνική γραμματική (της δημοτικής). Θεσσαλονίκη: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (ανατύπωση της πρώτης έκδοσης του 1941, με διορθώσεις και επίμετρο - γραφή πολυτονική), σελ. 238, γενικά για τα οξύτονα και παροξύτονα σε -ης.


Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

-ώτης < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή -ώτης. Δείτε και την επαυξημένη κατάληξη -ιώτης.

Επίθημα

-ώτης αρσενικό
  • Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με επίθημα -ώτης στο Βικιλεξικό

δείτε και

  • Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με επίθημα -ιώτης στο Βικιλεξικό


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ -ώτης οἱ -ῶται
      γενική τοῦ -ώτου τῶν -ωτῶν
      δοτική τῷ -ώτῃ τοῖς -ώταις
    αιτιατική τὸν -ώτην τοὺς -ώτᾱς
     κλητική ὦ! -ῶτᾰ -ῶται
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  -ώτᾱ
γεν-δοτ τοῖν  -ώταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

-ώτης < αναγωγή στην πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *-eta. Συχνά, με προσκόλληση σε θεματικές βάσεις που είχαν χαρακτήρα ιώτα Συγγενείς καταλήξεις -ίτης, -άτης, -ότης[1]
παράγωγο: η επαυξημένη ελληνιστική κοινή -ιώτης

Επίθημα

-ώτης αρσενικό (θηλυκό -ῶτις για ορισμένα ουσιαστικά)

  • -ώτης (για λέξεις με θεματικό χαρακτήρα ιώτα)
  • Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -ώτης στο Βικιλεξικό
  • Λέξεις -ώτης @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts

δείτε και

  • Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -ιώτης στο Βικιλεξικό

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.