φθείρω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

φθείρω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική φθείρω < πρωτοελληνική *kʷʰtʰéřřō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dʰgʷʰér-ye-ti < *dʰgʷʰer- (ρέω, χύνω, εξαφανίζω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈfθi.ɾo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φθεί‐ρω

Ρήμα

φθείρω, πρτ.: έφθειρα, στ.μέλλ.: θα φθείρω, αόρ.: έφθειρα, παθ.φωνή: φθείρομαι, π.αόρ.: φθάρθηκα/φθάρηκα, μτχ.π.π.: φθαρμένος

καταστρέφω σταδιακά, βλάπτω
↪ το κάπνισμα και το αλκοόλ φθείρουν την υγεία
(ειδικότερα) προκαλώ βλάβη σε κάτι, κάνοντας κακή χρήση του
↪ Θα φθείρεις τα πλακάκια, αν χρησιμοποιείς αυτό το απορρυπαντικό.
(ειδικότερα) προκαλώ διάβρωση
↪ η υγρασία έφθειρε τους σωλήνες
(μεταφορικά) καταστρέφω σε ηθικό επίπεδο
↪ τον έφθειρε το χρήμα

Συγγενικά

ετυμολογικό πεδίο
φθειρ- φθαρ- φθορ-

θέμα φθαρ-

θέμα φθειρ-

θέμα φθορ-

(παλαιά γαλλικά) phthore
φθόριο

Κλίση

→ λείπει η κλίση

Μεταφράσεις

φθείρω

αγγλικά : damage ^(en), corrode ^(en), corrupt ^(en), wear out ^(en)
γαλλικά : déflorer ^(fr), gâcher ^(fr), détruire ^(fr), corrompre ^(fr), dépérir ^(fr)

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φθείρω < *φθερ-jω με αντέκταση < πρωτοελληνική *kʷʰtʰéřřō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dʰgʷʰér-ye-ti < *dʰgʷʰer- (ρέω, χύνω, εξαφανίζω)

Ρήμα

φθείρω (μεσοπαθητικό φθείρομαι)

αιολικός τύπος : φθέρρω
αρκαδικά: φθήρω
ιωνικός τύπος ¨φθερέω

Συνώνυμα

Συγγενικά

ετυμολογικό πεδίο
φθειρ- φθαρ- φθορ-

θέμα φθειρ-

σύνθετα του ρήματος όπως
διαφθείρω
παραφθείρω
συνδέεται και το φθείρ
Λέξεις φθειρ- @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts

θέμα φθαρ- όπως

ἄφθαρτος
φθαρσία
φθαρτός
Λέξεις φθαρ- @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts

θέμα φθορ-, όπως

φθορά & σύνθετα
φθορεύς
φθοροποιός
Λέξεις φθορ- @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts

Κλίση

φθείρω - ενεργητικοί τύποι

ενεργητικός ενεστώτας
	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγὼ	φθείρω	φθείρω	φθείροιμι	—
σὺ	φθείρεις	φθείρῃς	φθείροις	φθεῖρε
οὖτος	φθείρει	φθείρῃ	φθείροι	φθειρέτω
ἡμεῖς	φθείρομεν	φθείρωμεν	φθείροιμεν	—
ὑμεῖς	φθείρετε	φθείρητε	φθείροιτε	φθείρετε
οὗτοι	φθείρουσῐ(ν)	φθείρωσῐ(ν)	φθείροιεν	φθειρόντων φθειρέτωσαν
2o δυϊκός	φθείρετον	φθείρητον	φθείροιτον	φθείρετον
3o δυϊκός	φθείρετον	φθείρητον	φθειροίτην	φθειρέτων
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο
ονοματικοί τύποι	φθείρειν	φθείρων	φθείρουσα	φθεῖρον

Ενεργητικός Παρατατικός
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	ἔφθειρον	-	-	-
σύ	ἔφθειρες	-	-	-
οὖτος	ἔφθειρε	-	-	-
ἡμεῖς	ἐφθείρομεν	-	-	-
ὑμεῖς	ἐφθείρετε	-	-	-
οὗτοι	ἔφθειρον	-	-	-

Ενεργητικός Μέλλοντας
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	φθερῶ	-	φθεροῖμι / φθεροίην	-
σύ	φθερεῖς	-	φθεροῖς / φθεροίης	-
οὖτος	φθερεῖ	-	φθεροῖ / φθεροίη	-
ἡμεῖς	φθεροῦμεν	-	φθεροῖμεν	-
ὑμεῖς	φθερεῖτε	-	φθεροῖτε	-
οὗτοι	φθεροῦσι(ν)	-	φθεροῖεν	-
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	φθερεῖν	φθερῶν	φθεροῦσα	φθεροῦν

Ενεργητικός Αόριστος α'
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	ἔφθειρα	φθείρω	φθείραιμι	-
σύ	ἔφθειρας	φθείρῃς	φθείραις / φθείρειας	φθεῖρον
οὗτος	ἔφθειρε	φθείρῃ	φθείραι / φθείρειεν	φθειράτω
ἡμεῖς	ἐφθείραμεν	φθείρωμεν	φθείραιμεν	-
ὑμεῖς	ἐφθείρατε	φθείρητε	φθείραιτε	φθείρατε
οὗτοι	ἔφθειραν	φθείρωσι(ν)	φθείραιεν / φθείρειαν	φθειράντων / φθειράτωσαν
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	φθεῖραι	φθείρας	φθείρασα	φθεῖραν

Ενεργητικός Παρακείμενος
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	ἔφθαρκα	ἐφθάρκω / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ὦ	ἐφθάρκοιμι / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός εἴην	-
σύ	ἔφθαρκας	ἐφθάρκῃς / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ᾖς	ἐφθάρκοις / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός εἴης	ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ἴσθι
οὗτος	ἔφθαρκε	ἐφθάρκῃ / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ᾖ	ἐφθάρκοι / ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός εἴη	ἐφθαρκώς, ἐφθαρκυῖα, ἐφθαρκός ἔστω
ἡμεῖς	ἐφθάρκαμεν	ἐφθάρκωμεν / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ὦμεν	ἐφθάρκοιμεν / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα εἴημεν/εἶμεν	-
ὑμεῖς	ἐφθάρκατε	ἐφθάρκητε / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ἦτε	ἐφθάρκοιτε / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα εἴητε/εἶτε	ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ἔστε
οὗτοι	ἐφθάρκασι(ν)	ἐφθάρκωσι(ν) / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ὦσι(ν)	ἐφθάρκοιεν / ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα εἴησαν/εἶεν	ἐφθαρκότες, ἐφθαρκυῖαι, ἐφθαρκότα ἔστων
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	ἐφθαρκέναι	ἐφθαρκώς	ἐφθαρκυῖα	ἐφθαρκός

Ενεργητικός Υπερσυντέλικος
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	ἐφθάρκειν	-	-	-
σύ	ἐφθάρκεις	-	-	-
οὖτος	ἐφθάρκει	-	-	-
ἡμεῖς	ἐφθάρκεμεν	-	-	-
ὑμεῖς	ἐφθάρκετε	-	-	-
οὗτοι	ἐφθάρκεσαν	-	-	-

Μεσοπαθητικοί τύποι → λείπει η κλίση

Πηγές

φθείρω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
φθείρω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.