τεθωρακισμένος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	τεθωρακισμένος	η	τεθωρακισμένη	το	τεθωρακισμένο
γενική	του	τεθωρακισμένου	της	τεθωρακισμένης	του	τεθωρακισμένου
αιτιατική	τον	τεθωρακισμένο	την	τεθωρακισμένη	το	τεθωρακισμένο
κλητική		τεθωρακισμένε		τεθωρακισμένη		τεθωρακισμένο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	τεθωρακισμένοι	οι	τεθωρακισμένες	τα	τεθωρακισμένα
γενική	των	τεθωρακισμένων	των	τεθωρακισμένων	των	τεθωρακισμένων
αιτιατική	τους	τεθωρακισμένους	τις	τεθωρακισμένες	τα	τεθωρακισμένα
κλητική		τεθωρακισμένοι		τεθωρακισμένες		τεθωρακισμένα
Κατηγορία όπως «αγαπημένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

τεθωρακισμένος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική τεθωρακισμένος (βαριά οπλισμένος οπλίτης) < μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος θωρακίζω (καλύπτω με θώρακα), σημασιολογικό δάνειο από την αγγλική armoured. Δείτε και τεθωρακισμένο (όχημα).[1]

ΔΦΑ : /te.θo.ɾa.ciˈzme.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τε‐θω‐ρα‐κι‐σμέ‐νος

τεθωρακισμένος -η -ο

που έχει θωράκιση, προστατευτική επένδυση, συνήθως χαλύβδινη ώστε να μην τον διαπερνούν βλήματα
→ δείτε τη λέξη τεθωρακισμένο (ουσιαστικό)

τεθωρακισμένος

τεθωρακισμένος, -η, -ον

τεθωρακισμένος < μετοχή παθητικού παρακειμένου θωρακίζω

τεθωρακισμένος, -η, -ον

(στρατιωτικός όρος) θωρακισμένος, προστατευμένος από θώρακα
εὖ τεθωρακισμένος

※ οἱ δέ γε τανῦν τοξόται ἴασι μὲν ἐς μάχην τεθωρακισμένοι τε καὶ κνημῖδας ἐναρμοσάμενοι μέχρι ἐς γόνυ.
Προκόπιος (500-565), Ὑπὲρ τῶν πολέμων λόγοι, 1.1.12)

θωρακίζω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
θωρακίζω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.