σκόνη

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η σκόνη οι σκόνες
      γενική της σκόνης των (σκονών)
    αιτιατική τη σκόνη τις σκόνες
     κλητική σκόνη σκόνες
Κατηγορία όπως «σκόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σκόνη < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική σκόνη < αρχαία ελληνική κόνις

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈsko.ni/
τυπογραφικός συλλαβισμός : σκό‐νη

Ουσιαστικό

σκόνη θηλυκό

  1. τριμμένο χώμα που αιωρείται στον αέρα ή κατακάθεται αργότερα σε επιφάνειες
    δούλευε στο νταμάρι και είναι γεμάτος σκόνη
    φύσηξε δυνατός αέρας και σήκωσε σκόνη από τους ξερούς χωματόδρομους
    ≈ συνώνυμα: κονιορτός, κουρνιαχτός
  2. στερεή ουσία που έχει τριφτεί και αποτελείται από πολύ μικρούς και λεπτούς κόκκους
    το φάρμακο τάδε διατίθεται σε χάπια και σε σκόνη που διαλύεται στο νερό
    ≈ συνώνυμα: πούδρα

Συγγενικά

Εκφράσεις
  • κάνω κάποιον σκόνη: τον νικώ θριαμβευτικά, τον εξουθενώνω
  • έφαγε τη σκόνη μου: έτρεχα πολύ γρήγορα και δεν μπορούσε να με φτάσει

Μεταφράσεις
    σκόνη


Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

σκόνη < αρχαία ελληνική κόν(ις) + -η με ανάπτυξη προτακτικού [s] από συμπροφορά με το άρθρο, όπως «τῆς σκόνης» /tis ˈkonis/ > /tiˈskonis/ > /tis ˈskonis/[1]

Ουσιαστικό

σκόνη

Συνώνυμα

Συγγενικά

Συνώνυμα

Αναφορές
  1. σκόνη - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.