κόνις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κόνῐς αἱ κόνεις
      γενική τῆς κόνιος
& αττικός κόνεως
& κόνεος		 τῶν κόνεων
      δοτική τῇ αττικός κόνει
στον Όμηρο κόνι (< κόνιι)		 ταῖς κόνεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κόνῐν τὰς κόνεις
     κλητική ὦ! κόνῐ κόνεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  κόνει
γεν-δοτ τοῖν  κονέοιν
Θέμα κονιδ- έχει η κονίς (η κόνιδα).
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κόνις < → λείπει η ετυμολογία
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: σκόνη ⇒ νέα ελληνικά: σκόνη

Ουσιαστικό

κόνις, γενική: κόνιος, αττικός κόνεως θηλυκό

  1. η σκόνη
  2. στάχτες
  3. κονίαμα, σοβάς
    ≈ συνώνυμα: κονία

Σημειώσεις
  • με μετακίνηση του τόνου → δείτε τη λέξη κονίς με τον κανόνα του Αίλιου Ηρωδιανού για τα εις -ις της «ουσίας»:
    κονίϲ τὸ ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ, κόνιϲ δὲ τὸ χῶμα.

Συγγενικά
 ετυμολογικό πεδίο 
κονι- 

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.