λύσσα

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η λύσσα οι λύσσες
      γενική της λύσσας των (λυσσών)
    αιτιατική τη λύσσα τις λύσσες
     κλητική λύσσα λύσσες
Συνήθως στον ενικό.
Κατηγορία όπως «νότα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λύσσα < κληρονομημένο από την αρχαία ελληνική λύσσα < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *leuk-[1] / *lewk-

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈli.sa/
τυπογραφικός συλλαβισμός : λύσ‐σα

Ουσιαστικό

λύσσα θηλυκό

  1. (ιατρική) λοιμώδης νόσος χωρίς εξάνθημα, ιογενής και μολυσματική ασθένεια των σαρκοβόρων ζώων, η οποία μεταδίδεται από δάγκωμα προσβεβλημένου ζώου σε άλλο, προκαλεί συνήθως θάνατο και προσβάλλει και τον άνθρωπο. Κύριο σύμπτωμά της είναι η παράλυση του νευρικού συστήματος
  2. (μεταφορικά)
    1. μεγάλη ορμή, ακατάσχετη μανία
    2. παράφορη οργή
    3. πάρα πολύ αλμυρό φαγητό
    4. η μεγάλη πείνα

Εκφράσεις
  • λύσσα κακιά

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    λύσσα

Αναφορές
  1. Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
λῠσσᾰ-
ονομαστική ἡ λύσσᾰ αἱ λύσσαι
      γενική τῆς λύσσης τῶν λυσσῶν
      δοτική τῇ λύσσῃ ταῖς λύσσαις
    αιτιατική τὴν λύσσᾰν τὰς λύσσᾱς
     κλητική ὦ! λύσσᾰ λύσσαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  λύσσᾱ
γεν-δοτ τοῖν  λύσσαιν
1η κλίση, ομάδα 'γλῶσσα', Κατηγορία 'δόξα' όπως «δόξα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λύσσα < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *leuk-[1] / *lewk-

Ουσιαστικό

λύσσα θηλυκό

  1. οργή, μανία
  2. παραφροσύνη
  3. λύσσα σκύλου
  • λύττα (αττικός τύπος )

Αναφορές
  1. Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.