κρεμάω

κρεμάω < κρεμ(ώ) + νεοελληνικό επίθημα -άω < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική κρεμῶ[1], συνηρημένος τύπος του κρεμάω (παλιότεροι τύποι: κρέμαμαι, κρήμνυμι). To αρχικό θέμα κρεμ‑α- δεν είναι σαφώς προσδιορισμένο.[2]

ΔΦΑ : /kɾeˈma.o/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κρε‐μά‐ω

κρεμάω/κρεμώ, πρτ.: κρεμούσα/κρέμαγα, αόρ.: κρέμασα, παθ.φωνή: κρεμιέμαι, π.αόρ.: κρεμάστηκα, μτχ.π.π.: κρεμασμένος

1. (με παθητική φωνή κρεμιέμαι & κρέμομαι) τοποθετώ κάτι με τη μία άκρη του στερεωμένη ψηλότερα και την άλλη να πέφτει ελεύθερα προς τα κάτω

   ↪ κρέμασε στο λαιμό της το χρυσό μετάλλιο

2. (οικείο) απαγχονίζω, εκτελώ κάποιον στην κρεμάλα

   ※  Θα κρεμούσαν για παραδειγματισμό στην πλατεία του χωριού έναν προδότη. (Διδώ Σωτηρίου, Εντολή, 1976 [μυθιστόρημα])

3. (μεταφορικά) αφήνω κάποιον εκτεθειμένο ή παραπονεμένο ξεχνώντας την υπόσχεσή που του έδωσα

   ↪ μου είχε υποσχεθεί ότι θα με δανείσει και με κρέμασε τελευταία στιγμή

4. ένα μέρος του σώματός μου ή ενός αντικειμένου κατεβαίνει πιο χαμηλά απ' ό,τι συνήθως

   ↪ γέρασες, κακομοίρη, και κρέμασες προγούλι!

   ↪ Να ξαναράψεις τον ποδόγυρο, γιατί κρεμάει.

5. (προφορικό)) παντρεύω

   ↪ Το 'πε και το 'κανε. Τους κρέμασε. Ο γάμος έγινε προχτές

Σύνθετα του ρήματος (δείτε και τα συγγενικά τους)

• εκκρεμώ
• ξανακρεμάω, ξανακρεμώ
• ξεκρεμάω, ξεκρεμώ
• → δείτε και τη λέξη επικρέμαται

→ δείτε και τη λέξη κρέμομαι

κρεμάω < (παλιότεροι τύποι: κρέμαμαι, κρήμνυμι). To αρχικό θέμα κρεμ‑α- δεν είναι σαφώς προσδιορισμένο.[1] • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

κρεμάω (συνηρημένο κρεμῶ)

• κρεμάω

• κρεμάννυμι

• κρεμάω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κρεμάω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.