καπετάνιος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	καπετάνιος	οι	καπετάνιοι & καπεταναίοι
γενική	του	καπετάνιου	των	καπετάνιων & καπεταναίων
αιτιατική	τον	καπετάνιο	τους	καπετάνιους & καπεταναίους
κλητική		καπετάνιο & καπετάνιε		καπετάνιοι & καπεταναίοι
Ο βʹ πληθυντικός -αίοι, κυρίως για τη σημασία: "οπλαρχηγοί"
Κατηγορία όπως «καπετάνιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

καπετάνιος < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική καπετάνιος / καπετάνος < βενετική capetanio / capetano < μεσαιωνική λατινική capitaneus ("επικεφαλής") < λατινική caput ("κεφάλι"). Παρετυμολογήθηκε προς τις λέξεις κατά + επάνω από τον νεότερο όρο κατεπάνω για το βυζαντινό τίτλο του καπετάνιου (δείτε κατεπανίκιον και το μεσαιωνικό επίρρημα κατεπάνω)[1] Επίσης δείτε καπετάν.

ΔΦΑ : /ka.peˈta.ɲos/

καπετάνιος αρσενικό (θηλυκό: καπετάνισσα)

Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται: στις δυσκολίες αποδεικνύεται η ικανότητα κάποιου

καπετάνιος

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

καπετάνιος / καπετάνος < (άμεσο δάνειο) βενετική capetanio / capetano < μεσαιωνική λατινική capitaneus ("επικεφαλής") < λατινική caput ("κεφάλι"). Δείτε και καπετάν. Διαφορετική η ετυμολογία του επιρρήματος κατεπάνω.

καπετάνιος αρσενικό (πληθυντικός: καπεταναίοι

Με πληθυντικό: καπεταναῖοι

Με πληθυντικό: καπιταναῖοι

καπετάνιος - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.