ζήλια

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η ζήλια οι ζήλιες
      γενική της ζήλιας —
    αιτιατική τη ζήλια τις ζήλιες
     κλητική ζήλια ζήλιες
Προφέρεται με συνίζηση στην κατάληξη ως παροξύτονο.
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζήλια < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική ζήλεια / ζηλεία / ζηλία < αρχαία ελληνική ζηλόω / ζηλῶ [1] < ζῆλος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *yeh₂-

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈzi.ʎa/
ομόηχα: ζήλεια, ζίλια

Ουσιαστικό

ζήλια θηλυκό

  1. το συναίσθημα που νιώθει κάποιος, όταν επιθυμεί να αποκτήσει τα αντικείμενα ή τα χαρίσματα ή τις κοινωνικές συναναστροφές ενός άλλου προσώπου και το ανταγωνίζεται, θεωρώντας ότι τα αντίστοιχα δικά του είναι υποδεέστερα
  2. το συναίσθημα που νιώθει κάποιος, όταν επιθυμεί την αποκλειστικότητα της αγάπης ενός αγαπημένου προσώπου ή φοβάται ότι θα την χάσει

Συνώνυμα

Συγγενικά

Σύνθετα

Εκφράσεις

Μεταφράσεις
    ζήλια

Αναφορές
  1. ζήλια - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.