-ώνυμος

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός      
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο -ώνυμος η -ώνυμη το -ώνυμο
      γενική του -ώνυμου της -ώνυμης του -ώνυμου
    αιτιατική τον -ώνυμο τη(ν) -ώνυμη το -ώνυμο
     κλητική -ώνυμε -ώνυμη -ώνυμο
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι -ώνυμοι οι -ώνυμες τα -ώνυμα
      γενική των -ώνυμων των -ώνυμων των -ώνυμων
    αιτιατική τους -ώνυμους τις -ώνυμες τα -ώνυμα
     κλητική -ώνυμοι -ώνυμες -ώνυμα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

-ώνυμος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική -ώνυμος < ὄνυμ(α) / ὄνoμα + -ος[1] Το ωμέγα, λόγω της συνθετικής έκτασης.

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈo.ni.mos/
τυπογραφικός συλλαβισμός : -ώ‐νυ‐μος

Επίθημα

-ώνυμος αρσενικό, -ώνυμη θηλυκό, -ώνυμο ουδέτερο

  1. επιθέτων που δηλώνει το όνομα
    επώνυμος
    ομώνυμος
    συνώνυμος
  2. (ουσιαστικοποιημένο) ουσιαστικών ουδετέρου γένους → δείτε τη λέξη -ώνυμο
  3. επιθέτων, που δηλώνουν σημασιολογική σχέση[2]
    αντώνυμος

Συγγενικά

Αναφορές
  1. -ώνυμος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

Πηγές
  • -ώνυμος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)


Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ -ώνυμος τὸ -ώνυμον
      γενική τοῦ/τῆς -ωνύμου τοῦ -ωνύμου
      δοτική τῷ/τῇ -ωνύμῳ τῷ -ωνύμῳ
    αιτιατική τὸν/τὴν -ώνυμον τὸ -ώνυμον
     κλητική ὦ! -ώνυμε -ώνυμον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ -ώνυμοι τὰ -ώνυμᾰ
      γενική τῶν -ωνύμων τῶν -ωνύμων
      δοτική τοῖς/ταῖς -ωνύμοις τοῖς -ωνύμοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς -ωνύμους τὰ -ώνυμᾰ
     κλητική ὦ! -ώνυμοι -ώνυμᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ -ωνύμω τὼ -ωνύμω
      γεν-δοτ τοῖν -ωνύμοιν τοῖν -ωνύμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

-ώνυμος < ὄνυμα αιολικός και δωρικός τύπος του ὄνoμα με συνθετική έκταση του αρκτικού φωνήεντος + -ος.[1]

Επίθημα

-ώνυμος, -ος, -ον

  1. λεξικό επίθημα ως δεύτερο συνθετικό επιθέτων που δηλώνει όνομα
    ἀνώνυμος
  2. δεύτερο συνθετικό ανδρικών κυρίων ονομάτων (θηλυκό -ωνύμη)
    Κλεώνυμος → δείτε και τη λέξη Κλωνύμη

Σύνθετα

Συγγενικά
  • -ωνυμία

Σπανιότερα:

Αναφορές
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.


Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

-ώνυμος < ὄνυμ(α) / ὄνoμα + -ος Το ωμέγα, λόγω της συνθετικής έκτασης στο όμικρον.

→ ζητούμενο λήμμα

Σύνθετα
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.