χωριάτης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο χωριάτης οι χωριάτες
      γενική του χωριάτη των χωριατών
    αιτιατική τον χωριάτη τους χωριάτες
     κλητική χωριάτη χωριάτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χωριάτης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική χωριάτης < χωριό < αρχαία ελληνική χωρίον < χῶρος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ǵʰeh₁ro- (εγκαταλειμμένος, έρημος)

Προφορά
ΔΦΑ : /xoɾˈʝa.tis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : χω‐ριά‐της

Ουσιαστικό

χωριάτης αρσενικό (θηλυκό χωριάτισσα ή χωριάτα)

  1. που κατοικεί σε χωριό
    ≈ συνώνυμα: χωρικός
  2. (κατ’ επέκταση, μειωτικό) που η συμπεριφορά του και οι τρόποι του φαίνονται απότομοι και μη εξευγενισμένοι
    ≈ συνώνυμα: ακαλλιέργητος, χοντράνθρωπος

Συγγενικά

Παροιμίες

Μεταφράσεις
    που ζει σε χωριό
    που φέρεται σαν χωριάτης
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.