κατάργηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κατάργηση	οι	καταργήσεις
γενική	της	κατάργησης*	των	καταργήσεων
αιτιατική	την	κατάργηση	τις	καταργήσεις
κλητική		κατάργηση		καταργήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, καταργήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κατάργηση < (ελληνιστική κοινή) κατάργησις < αρχαία ελληνική καταργέω / καταργῶ < ἀργέω / ἀργῶ < ἀργός < ἀεργός < ἀ- +‎ ἔργον < πρωτοελληνική *wérgon < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *wérǵom < *werǵ-

ΔΦΑ : /kaˈtaɾ.ʝi.si/

κατάργηση θηλυκό

η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του καταργώ
1. η άρση της ισχύος ή η διακοπή κάποιων πραγμάτων, καταστάσεων, δραστηριοτήτων κ.λπ.
2. η κατάλυση

κατάργηση

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.