κατάργησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ κατάργησῐς αἱ καταργήσεις
      γενική τῆς καταργήσεως τῶν καταργήσεων
      δοτική τῇ καταργήσει ταῖς καταργήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν κατάργησῐν τὰς καταργήσεις
     κλητική ὦ! κατάργησῐ καταργήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  καταργήσει
γεν-δοτ τοῖν  καταργησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάργησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταργέω / καταρνῶ (< κατ- + ἀργέω) , καταργη- + -σις
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κατάργηση

Ουσιαστικό

κατάργησις, -εως θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.