παραπομπή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	παραπομπή	οι	παραπομπές
γενική	της	παραπομπής	των	παραπομπών
αιτιατική	την	παραπομπή	τις	παραπομπές
κλητική		παραπομπή		παραπομπές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

παραπομπή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική παραπομπή < παραπέμπω, μεταφραστικό δάνειο από την αγγλική renvoi[1]. Μορφολογικά αναλύεται σε παρα- + πομπή → δείτε τη λέξη πέμπω

ΔΦΑ : /pa.ɾa.pomˈbi/

παραπομπή θηλυκό

η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του παραπέμπω
η αναφορά σε κάποιον ή κάτι
η μεταφορά μιας υπόθεσης σε άλλο τμήμα ή υπηρεσία
↪ Η ανακάλυψη νέων στοιχείων είχε ως αποτέλεσμα την παραπομπή της υπόθεσης στον εισαγγελέα.
(βιβλιογραφική παραπομπή) το σημάδι που δείχνει ότι υπάρχει κάπου αλλού μία διευκρίνιση ή άλλη πληροφορία σχετική με το κείμενο
(κατ’ επέκταση) η σημείωση, το κείμενο σε κάποιο χώρο, εκτός του κανονικού κειμένου, στο οποίο αναφέρεται η παραπομπή (4)

→ και δείτε τις λέξεις παρά, πομπή και πέμπω

μεταφορά σε άλλη υπηρεσία

βιβλιογραφική παραπομπή

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παραπομπή	αἱ	παραπομπαί
γενική	τῆς	παραπομπῆς	τῶν	παραπομπῶν
δοτική	τῇ	παραπομπῇ	ταῖς	παραπομπαῖς
αιτιατική	τὴν	παραπομπήν	τὰς	παραπομπᾱ́ς
κλητική ὦ!		παραπομπή		παραπομπαί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παραπομπᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		παραπομπαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

παραπομπή < παραπέμπω, θέμα πομπ- + -ή. Μορφολογικά αναλύεται σε παρα- + πομπή.

παραπομπή θηλυκό

→ και δείτε τις λέξεις παραπέμπω, πομπή και πέμπω

παραπομπή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
παραπομπή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.