ομόφωνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ομόφωνος	η	ομόφωνη	το	ομόφωνο
γενική	του	ομόφωνου	της	ομόφωνης	του	ομόφωνου
αιτιατική	τον	ομόφωνο	την	ομόφωνη	το	ομόφωνο
κλητική		ομόφωνε		ομόφωνη		ομόφωνο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ομόφωνοι	οι	ομόφωνες	τα	ομόφωνα
γενική	των	ομόφωνων	των	ομόφωνων	των	ομόφωνων
αιτιατική	τους	ομόφωνους	τις	ομόφωνες	τα	ομόφωνα
κλητική		ομόφωνοι		ομόφωνες		ομόφωνα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

ομόφωνος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὁμόφωνος (ομόγλωσσος, που μιλάει την ίδια γλώσσα).[1] Η σημασία «ομόγνωμος», ελληνστική.[2] Συγχρονικά αναλύεται σε ομό- + -φωνος < → δείτε το αρχαίο ὁμός (όμοιος) & φωνή.

ΔΦΑ : /oˈmo.fo.nos/

ομόφωνος, -η, -ο

που έχει την ίδια γνώμη
↪ ομόφωνη απόφαση, ομόφωνη ετυμηγορία, εκλογή

≈ συνώνυμα: ομόγνωμος, ομόθυμος → δείτε και τη λέξη σύμφωνος
(φωνητική) για γράμματα ή λέξεις που προφέρονται με τον ίδιο τρόπο [3]
≈ συνώνυμα: ομόηχος, ομώνυμος
(μουσική) που είναι στον ίδιο μουσικό τόνο [4]
→ χρειάζεται παράθεμα

→ και δείτε τις λέξεις ομού και φωνή

που έχει την ίδια γνώμη

→ δείτε τη λέξη σύμφωνος

ομόηχος, με συνθετικό -φωνος

ομόφωνος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
ομόφωνος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.