λυσιτελής

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός      
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο λυσιτελής η λυσιτελής το λυσιτελές
      γενική του λυσιτελούς* της λυσιτελούς του λυσιτελούς
    αιτιατική τον λυσιτελή τη λυσιτελή το λυσιτελές
     κλητική λυσιτελή(ς) λυσιτελής λυσιτελές
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι λυσιτελείς οι λυσιτελείς τα λυσιτελή
      γενική των λυσιτελών των λυσιτελών των λυσιτελών
    αιτιατική τους λυσιτελείς τις λυσιτελείς τα λυσιτελή
     κλητική λυσιτελείς λυσιτελείς λυσιτελή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

λυσιτελής < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική λυσιτελής

Προφορά
ΔΦΑ : /li.si.teˈlis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : λυ‐σι‐τε‐λής

Επίθετο

λυσιτελής, -ής, -ές

  • κατάλληλος για την επίτευξη ενός συγκεκριμένου τέλους σε μία δεδομένη κατάσταση
    ↪ Περιγράψτε τις ενέργειες στις οποίες θα προβείτε για τη λυσιτελή υλοποίηση του έργου.

Συνώνυμα

Αντώνυμα

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    λυσιτελής

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ λυσιτελής τὸ λυσιτελές
      γενική τοῦ/τῆς λυσιτελοῦς τοῦ λυσιτελοῦς
      δοτική τῷ/τῇ λυσιτελεῖ τῷ λυσιτελεῖ
    αιτιατική τὸν/τὴν λυσιτελῆ τὸ λυσιτελές
     κλητική ὦ! λυσιτελές λυσιτελές
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ λυσιτελεῖς τὰ λυσιτελῆ
      γενική τῶν λυσιτελῶν τῶν λυσιτελῶν
      δοτική τοῖς/ταῖς λυσιτελέσῐ(ν) τοῖς λυσιτελέσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς λυσιτελεῖς τὰ λυσιτελῆ
     κλητική ὦ! λυσιτελεῖς λυσιτελῆ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ λυσιτελεῖ τὼ λυσιτελεῖ
      γεν-δοτ τοῖν λυσιτελοῖν τοῖν λυσιτελοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

λυσιτελής < λυσι- + -τελής (< τέλος). Η άποψη του Πλάτωνα για την ετυμολογία ήταν, συναρπαγή της φράσης «λύειν τὰ τέλη» στη σημασία λύω (απαλλάσσω), άρα και «είμαι χρήσιμος» [1]
⌘ Πλάτων, Κρατύλοςw, 417c : τὸ γὰρ τῆς φορᾶς λύον τὸ τέλος λυσιτελοῦν καλέσαι.

Επίθετο

λυσιτελής, -ής, -ές, συγκριτικός :λυσιτελέστερος, υπερθετικός : λυσιτελέστατος

  1. που πληρώνει τα έξοδα, τα οφειλόμενα
  2. χρήσιμος, λυσιτελής, ωφέλιμος
    ≠ αντώνυμα: ἀλυσιτελής

Παράγωγα

→ και δείτε τις λέξεις λύσις, λύω και τέλος

Αναφορές
  1. Το LSJ σημειώνει στο λήμμα λυσιτελέω για την ετυμολογία του Πλάτωνα: a wrong etym. is given in Pl. Cra. 417c. (μια λανθασμένη ετυμολογία δίνεται στον Κρατύλο του Πλάτωνα)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.