συναρπαγή

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η συναρπαγή οι συναρπαγές
      γενική της συναρπαγής των συναρπαγών
    αιτιατική τη συναρπαγή τις συναρπαγές
     κλητική συναρπαγή συναρπαγές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συναρπαγή < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή συναρπαγή

Ουσιαστικό

συναρπαγή θηλυκό

  1. η αρπαγή κάποιου πράγματος μαζί με κάτι άλλο
  2. η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συναρπάζω
    ≈ συνώνυμα: καταγοήτευση, σαγήνευση
  3. (γλωσσολογία) γλωσσική διαδικασία δημιουργίας σύνθετης λέξης από τις λέξεις που αποτελούν μία φράση
  • Κατηγορία:Όροι από συναρπαγή (νέα ελληνικά) στο Βικιλεξικό
  • Κατηγορία:Όροι από συναρπαγή (αρχαία ελληνικά) στο Βικιλεξικό

Όροι γλωσσολογίας

Μεταφράσεις
    συναρπαγή


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ συναρπαγή αἱ συναρπαγαί
      γενική τῆς συναρπαγῆς τῶν συναρπαγῶν
      δοτική τῇ συναρπαγῇ ταῖς συναρπαγαῖς
    αιτιατική τὴν συναρπαγήν τὰς συναρπαγᾱ́ς
     κλητική ὦ! συναρπαγή συναρπαγαί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  συναρπαγᾱ́
γεν-δοτ τοῖν  συναρπαγαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συναρπαγή < αρχαία ελληνική συναρπάζω (συν- + ἁρπαγ- (ἁρπάζω) + -ή

Ουσιαστικό

συναρπαγή θηλυκό

  1. (ελληνιστική κοινή) η αρπαγή πραγμάτων από κοινού με άλλους
  2. (ελληνιστική κοινή) απροσεξία, απερισκεψία
  3. (ελληνιστική κοινή) αδιαφορία

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.