κουλός

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός      
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο κουλός η κουλή το κουλό
      γενική του κουλού της κουλής του κουλού
    αιτιατική τον κουλό την κουλή το κουλό
     κλητική κουλέ κουλή κουλό
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι κουλοί οι κουλές τα κουλά
      γενική των κουλών των κουλών των κουλών
    αιτιατική τους κουλούς τις κουλές τα κουλά
     κλητική κουλοί κουλές κουλά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κουλός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κουλός < αρχαία ελληνική κυλλός [1] < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *(s)kel- ‎(κάμπτω, κυρτώνω)

Προφορά
ΔΦΑ : /kuˈlos/
τυπογραφικός συλλαβισμός : κου‐λός

Επίθετο

κουλός, -ή, -ό

  1. (οικείο) ο μονόχειρας ή αυτός που δεν έχει καθόλου χέρια
  2. που έχει χέρι μειωμένης λειτουργικότητας, λόγω ασθένειας, αναπηρίας κ.λπ.
  3. (μεταφορικά) αδέξιος

Παράγωγα

Ουσιαστικό

κουλός αρσενικό (θηλυκό κουλή)

Μεταφράσεις
    κουλός

Αναφορές
  1. κουλός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας


Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

→ ζητούμενο λήμμα

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.