κουλαμάρα

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η κουλαμάρα οι κουλαμάρες
      γενική της κουλαμάρας —
    αιτιατική την κουλαμάρα τις κουλαμάρες
     κλητική κουλαμάρα κουλαμάρες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κουλαμάρα < κουλ(ός) + -αμάρα [1]

Προφορά
ΔΦΑ : /ku.laˈma.ɾa/
τυπογραφικός συλλαβισμός : κου‐λα‐μά‐ρα

Ουσιαστικό

κουλαμάρα θηλυκό

  1. (λαϊκότροπο) η ιδιότητα του κουλού
  2. αδεξιότητα

Μεταφράσεις
    κουλαμάρα

Αναφορές
  1. κουλαμάρα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.