καμπούρης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός      
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο καμπούρης η καμπούρα το καμπούρικο
      γενική του καμπούρη της καμπούρας του καμπούρικου
    αιτιατική τον καμπούρη την καμπούρα το καμπούρικο
     κλητική καμπούρη καμπούρα καμπούρικο
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι καμπούρηδες οι καμπούρες τα καμπούρικα
      γενική των καμπούρηδων — των καμπούρικων
    αιτιατική τους καμπούρηδες τις καμπούρες τα καμπούρικα
     κλητική καμπούρηδες καμπούρες καμπούρικα
To ουδέτερο, από τα επίθετα σε -ικος.
Το αρσενικό και το θηλυκό, και ως ουσιαστικά.
Κατηγορία όπως «ζηλιάρης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

καμπούρης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική καμπούρης < οθωμανική τουρκική قنبور (kanbur, kambur) (τουρκική kambur)[1] πιθανόν[2] < αρχαία ελληνική καμπύλος (οπότε, θα ήταν αντιδάνειο) < κάμπτω.
Επίσης, ουσιαστικοποιημένα (αρσενικό, θηλυκό).
Το ουδέτερο, από το καμπούρικος.

Επίθετο

καμπούρης, -α, -ικο [3][4]

Ουσιαστικό

καμπούρης αρσενικό (θηλυκό καμπούρα)

Εκφράσεις
  • δε σε είπαμε και καμπούρη!
  • στου καμπούρη την πλάτη

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    καμπούρης

Αναφορές
  1. kambur - μονόγλωσσο τουρκικό Ετυμολογικό Λεξικό «Türkçe Etimolojik Sözlük» (2002) του Σεβάν Νισανιάν
  2. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
  3. καμπούρης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  4. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.