χαράσσω

χαράσσω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική χαράσσω με ρίζα χαρακ- (*χαρακ-jω) → δείτε και τη λέξη χάραξ

ΔΦΑ : /xaˈɾa.so/

τυπογραφικός συλλαβισμός : χα‐ράσ‐σω

χαράσσω, αόρ.: χάραξα, παθ.φωνή: χαράσσομαι, π.αόρ.: χαράχθηκα, μτχ.π.π.: χαραγμένος

• (λόγιο) λογιότερη μορφή του χαράζω

  Η πολιτική χαράσσεται

• αναχαράσσω, αναχαράσσομαι
• διαχαράσσω, διαχαράσσομαι
• εγχαράσσω, εγχαράσσομαι
• επιχαράσσω, επιχαράσσομαι
• παραχαράσσω, παραχαράσσομαι
• περιχαράσσω, περιχαράσσομαι

• → δείτε τη λέξη χάρακας

Κοινοί τύποι με το χαράζω: θέματα με χαρακ-, χαραξ-, χαραγ-

• → λείπει η κλίση

• χαράσσω - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

χᾰράσσω < *χαρακ-jω < χάραξ (γενική: χάρακ-ος). Κατά μία άποψη, προέλευσης από την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gʰer- ‎(γρατσουνώ, ξύνω). Κατ' άλλη άποψη, σημιτικής προέλευσης με συγγενή την εβραϊκή חָרַץ (ḥāraṣ, ακονίζω). Το ρήμα απαντά νωρίτερα από το χάραξ.

Ομόρριζα: χαρακτήρ, χαράδρα, → και δείτε τη λέξη χάραξ

χᾰράσσω & αττικός τύπος : χαράττω

1. οξύνω κάτι, το ακονίζω
2. σχίζω
3. χαράζω
4. αυλακώνω
5. επιγράφω και γράφω
6. οξύνομαι, χαράζομαι, σχίζομαι

• → δείτε τη λέξη χάραξ

• χαράσσω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χαράσσω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.