παῖς

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

παῖς (καθαρεύουσα) < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική παῖς

Ουσιαστικό

παῖς αρσενικό

Συγγενικά

Για την κοινή νεοελληνική → δείτε τη λέξη παιδί

Σύνθετα

σύνθετα της καθαρεύουσας:


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ/ἡ παῖς οἱ/αἱ παῖδες
      γενική τοῦ/τῆς παιδός τῶν παίδων*
      δοτική τῷ/τῇ παιδῐ́ τοῖς/ταῖς παισῐ́(ν)
παίδεσσι (επικός)
    αιτιατική τὸν/τὴν παῖδᾰ τοὺς/τὰς παῖδᾰς
     κλητική ὦ! παῖ** παῖδες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  παῖδε
γεν-δοτ τοῖν  παιδοῖν
* Η γενική πληθυντικού τονίζεται στην παραλήγουσα
παρά τον κανόνα των μονοσύλλαβων τριτόκλιτων (γενικές σε -ῶν).
Δείτε τον επικό τύπο «πάϊς» με γενική πληθυντικού: παίδων.

_** Εξαίρεση: η κλητική ενικού δεν είναι όμοια με την ονομαστική.

3η κλίση, Κατηγορία 'μονοσύλλαβα' όπως «εξαιρέσεις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παῖς < πρωτοελληνική *pā́wits < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *péh₂wids < *peh₂u- Συγγενή:λατινική puer, σανσκριτική पुत्र (putrá, γιος).

Ουσιαστικό

παῖς αρσενικό ή θηλυκό
  • επικός τύπος : πάϊς
  • παῦς

Εκφράσεις

Συγγενικά
 ετυμολογικό πεδίο 
παιδ- 

και

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.