καταλήγω

καταλήγω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική καταλήγω (τελειώνω) & σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική finir par, aboutir[1] Συγχρονικά αναλύεται σε κατα- + λήγω

ΔΦΑ : /ka.taˈli.ɣo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τα‐λή‐γω

καταλήγω, αόρ.: κατέληξα (χωρίς παθητική φωνή)

1. φτάνω στο τέρμα, τελειώνω σε ένα σημείο, σε κάποιο μέρος

   ※  Ξεκινήσαμε για τα Μεσόγεια με σκοπό να καταλήξουμε στο Σούνιο. (Διδώ Σωτηρίου, Εντολή, 1976 [μυθιστόρημα])

   ≈ συνώνυμα: λήγω, απολήγω, φτάνω, οδηγώ

2. (μεταφορικά) έχω μια συγκεκριμένη έκβαση, με θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα
3. (μεταφορικά) αποβαίνω, καταντάω, φτάνω σε μια κατάσταση μειωτική
4. γίνομαι κάτι διαφορετικό από ό,τι ήμουν προηγουμένως
5. (και απρόσωπο) → δείτε καταλήγει και κατέληξε να … (τρίτο πρόσωπο)
6. συμπεραίνω

   καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ισχύει

7. (γλωσσολογία) τελειώνω, λήγω σε … (κάποια κατάληξη ή επίθημα)
8. (επίσημο) πεθαίνω

   ↪ ο τραυματίας κατέληξε πριν φτάσει στο νοσοκομείο

→ και δείτε τις λέξεις κατά και λήγω

• για τα καταληπτός, κατάληψη, → δείτε τη λέξη καταλαμβάνω

καταλήγω < κατα- + λήγω

• → ζητούμενο λήμμα

• → λείπει η κλίση

• καταλήγω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καταλήγω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.