οδηγώ

οδηγώ < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὁδηγῶ, συνηρημένος τύπος του ὁδηγέω < ὁδηγός

• για τις σύγχρονες σημασίες < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική conduire, guider
• για τη σημασία «προπορεύομαι» < σημασιολογικό δάνειο από την αγγλική lead [1]

ΔΦΑ : /o.ðiˈɣo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ο‐δη‐γώ

οδηγώ/οδηγάω, αόρ.: οδήγησα, παθ.φωνή: οδηγούμαι, π.αόρ.: οδηγήθηκα, μτχ.π.π.: οδηγημένος

1. χειρίζομαι και κινώ ένα όχημα

   ↪ από τότε που ήταν μικρός ονειρευόταν να οδηγεί γρήγορα αυτοκίνητα

   ↪ οδηγάει σαν τρελός!

2. δείχνω το δρόμο σε κάποιον

   ↪ τους οδήγησε στο πίσω μέρος του σπιτιού

3. υποδεικνύω τρόπο συμπεριφορας ή δράσης σε κάποιον

   ↪ με το λόγο και τα έργα του οδηγούσε τους νεώτερους στην αρετή

4. χρησιμεύω σαν ένδειξη για να βρει κάποιος κάτι

   ↪ τα αποτυπώματα οδήγησαν στο δράστη

5. κάνω κάποιον να πράξει κάτι συγκεκριμένο

   ↪ ο χωρισμός τον οδήγησε στην τρέλα

   ↪ οδηγούμαι σε αδιέξοδο, δεν ξέρω τι να αποφασίσω

6. καταλήγω κάπου

   ↪ το μονοπάτι οδηγεί σε ένα μεγάλο ξέφωτο

7. έχω ως αποτέλεσμα

   ↪ οι μειωμένες βροχοπτώσεις οδηγούν στη λειψυδρία

   (για πρόσωπα) προπορεύομαι, είμαι μπροστά σε μια ομάδα

   ↪ ο δρομέας Χ οδηγεί την κούρσα

• όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη: όλες οι μέθοδοι εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό, όλες οι προσπάθειες καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα

• → δείτε τη λέξη οδηγός

• → λείπει η κλίση